This story is part of the എളേമ്മ കമ്പി നോവൽ series
കൂട്ടരേ…രാജുവെന്ന കഥാനായകന്‍…അഛന്‍ മരിച്ചതോടെ നിവര്‍ത്തിയില്ലാതെ അമ്മയോടൊപ്പം മീന്‍ വില്‍ക്കാന്‍ പൊകുന്നു..പടിച്ച് ഒരു എസ് ഐ ഓഫ് പൊലീസ് ആകണം എന്നാണ്‌ ആഗ്രഹം.പക്ഷേ സാഹചര്യം മോശമാണ്‌.അപ്പോഴാണ്‌ നല്ലവനായ രാമേട്ടന്‍ -അഛന്റെ കൂട്ടുകാരന്‍ രാജുവിനെ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടു പോകുന്നത്.അവിടെ നിന്ന് കോളേജില്‍ ചേര്‍ന്ന് പടിക്കണം..ഇതാണ്‌ ആശയം.പക്ഷേ രാമേട്ടന്റെ രണ്ടാം ഭാര്യ-ശാരിക്ക് അതത്ര സുഖിക്കുന്നില്ല.ഒന്നാം ഭാര്യയിലെ മകള്‍ സുന്ദരിയായ അഭിരാമിയോടസൂയയുള്ള ശാരിക്ക് തന്റെ മകള്‍ ബഹളക്കാരി കലയെ നന്നാക്കണമെന്ന ചിന്തയേ ഉള്ളൂ.ഒരു ദിവസം രാത്രി എളെമ്മയുടെ ജാരന്‍ കറിയാച്ചനും ശാരിയും തമ്മിലുള്ള കള്ളക്കളി രാജു കാണുന്നു.അഭിരാമിയെ കറിയാച്ചനു കാഴ്ച്ച വയ്ക്കാനുള്ള അവരുടെ തന്ത്രം രാജു മനസ്സിലാക്കുന്നു.അടുത്ത ദിവസം തന്ത്രത്തിന്റെ ഭാഗമായി കറിയാച്ചന്‍ അവിടെ വരാനൊരുങ്ങുന്നു.എല്ലാം ശരിയാണോന്നറിയാന്‍ സിഗ്നല്‍മൊയ്തുവിനെ അയയ്ക്കുന്നു..പക്ഷേ രാജു ആ തന്ത്രം പൊളിക്കുന്നു…അഭിയ്ക്ക് തന്നോട് വലിയ മമതയൊന്നുമില്ലെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ രാജുവിന്‌ വിഷമമാകുന്നു. ഇനി വായിച്ചോളീന്‍…..
‘ ഞാന്‍ ഗുളികയും വെള്ളവും വാങ്ങി കസേരയില്‍ വെച്ചു. അവള് പോകാന്‍ തിരിഞ്ഞു.
ഞാന്‍ വിളിച്ചു.
‘ അഭീ….’ അവള് തിരിഞ്ഞു നിന്നു ചോദ്യഭാവത്തില്‍ എന്നേ നോക്കി.
‘ അഭിക്ക്… എന്നോട് എന്താ ഇത്ര ദേഷ്യം…..ഞാന്‍ വന്നത് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ തിരിയെ പോയേക്കാം…. ഇവിടെ നിന്നു പഠിക്കാന്‍ രാമേട്ടന്‍ നിര്‍ബന്ധിച്ചപ്പോ… ഞാനൊത്തിരി സന്തോഷിച്ചു…. എളേമ്മ അരിശപ്പെട്ടാ…. മനസ്സിലാക്കാം…. നമ്മളു രണ്ടു പേരും കാണാന്‍ തൊടങ്ങിയത് ഇന്നലെയും ഇന്നൊന്നുമല്ലല്ലോ… അഭി ഒണ്ടല്ലോ പഴയ കളിക്കൂട്ടുകാരിയാണല്ലോ എന്നോര്‍ത്തപ്പം എനിക്കിവിടെ നില്‍ക്കാന്‍ താല്പര്യം തോന്നിപ്പോയി…. പേടിക്കണ്ട… പ്രേമമൊന്നുമല്ല…. കാരണം….. മീന്‍കാരീടെ മോന്…. ഗസറ്റഡുദ്യോഗസ്ഥന്റെ മോളോട് പ്രേമം എന്നാരെങ്കിലും കേട്ടാല്‍ എനിയ്ക്കുവട്ടാണെന്നേ പറയൂ… നമ്മളു നേരത്തേ കൂട്ടുകാരായിരുന്നു എന്നു മാത്രം ഓര്‍ത്താ മതി….. ‘
പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തിയിട്ട് ഞാന്‍ അവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്കുനോക്കി. അവള് വെറുതേ വാതില്‍പ്പടിയില്‍ നോക്കി നില്‍ക്കുന്നു. ഞാന്‍ തുടര്‍ന്നു.
‘ അന്നത്തേ കുസൃതികള്‍ വല്ലതും അഭി ഇപ്പം ഓര്‍ക്കുന്നുോ… അവസാനം ഞാന്‍ ഇവിടെ
വന്നപ്പം…. അഭി ഇലുമ്പിപ്പുളി പറിക്കാന്‍ കേറിയതും… ചാടിയപ്പം പാവാട ഒടക്കിയതും…. അഭി നിന്ന ആ നില്‍പ്പും… എന്നിട്ട് അഭി എന്നോടു കരഞ്ഞു പറഞ്ഞു…. കണ്ടതൊന്നും ആരോടും പറയല്ലേന്ന്…. ഓര്‍ക്കുന്നൊോ….?…’
‘ രാജാമണി പറേന്നത്… അന്ന് എന്റെ… ഇച്ചീച്ചി കെന്നല്ലേ…’ അവള് എന്നെ നോക്കാതെ
ചോദിച്ചു.
‘ അതേ… അതു തന്നേ…. ഞാന്‍ അത് ഇന്നലെ കണ്ട പോലെയാ ഇപ്പളും എന്റെ
മനസ്സില്…..അഭിയേയ്ക്ക്ാ…?…’
അവളുടെ മുഖം ചുവക്കുന്നതും നാണം കൊണ്ട് മുഖം കുനിയുന്നതും ചിരിച്ചുകൊോടിപ്പോകുന്നതും ഒക്കെ പ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. പക്ഷേ അവളുടെ മറുപടി എന്റെ എല്ലാ പ്രതീക്ഷകളും തകര്‍ത്തുകളഞ്ഞു.
‘ ഓ… ഞാനതന്നേ മറന്നു…. ഞാന്‍ ജനിച്ചപ്പളും മലക്കെടപ്പു കെടന്നപ്പളും ഒക്കെ എത്ര
പേരെന്റെ ഇച്ചീച്ചി കണ്ടു കാണും… അതൊക്കെ ഞാനെന്തിനാ ഓര്‍ക്കുന്നേ….അതു
ലോകത്തില്‍ പതിവൊള്ളതല്ലേ… രാജാമണി സമയം കളയാതെ പോകാന്‍ നോക്ക്… എനിക്ക് അടുക്കളേ പണിയൊണ്ട്… ഇല്ലെങ്കില്‍ എളേമ്മ വരുമ്പം ചീത്ത കിട്ടും….’
അവള് തിരിഞ്ഞു നടന്നു.
എന്റെ എല്ലാ ഗമയും പോയി. അണ്ടിയല്ല, ഉണ്ടകളു വരേ കളഞ്ഞ അണ്ണാനെ പോലെ ഞാന്‍ തരിച്ചിരുന്നു പോയി. പ്രേമമില്ലെങ്കിലും ഒരു പഞ്ചാരപ്പരിപാടിയെങ്കിലും നടക്കുമെന്നു
പ്രതീക്ഷിച്ച എന്നേ അമ്പേ മണ്ട\ാക്കിക്കൊണ്ട് അവള് ഞെളിഞ്ഞു നടന്നുകളഞ്ഞു. ഛെ,
വേണ്ടാരുന്നു. വന്ന കാര്യം നോക്കിയിട്ട് പോയാ മതിയാരുന്നു. ഇനി ഞാനെങ്ങനെ അവളുടെ
മുഖത്തു നോക്കും. മതി ഇവിടത്തെ പൊറുതി. ഇത്രയും കൊച്ചായിക്കൊണ്ട് അവളുടെ മുമ്പില്‍
ഇനി ഈ വീട്ടിലെനിയ്ക്കുകഴിയാന്‍ പറ്റത്തില്ല. നാളെ രാമേട്ടന്‍ വരുമ്പോള്‍ പറഞ്ഞിട്ട്
വീട്ടിലേയ്ക്കുതിരിച്ചു പോയേക്കാം. പുസ്തകങ്ങളുമെടുത്ത് ഞാന്‍ സ്ഥലം വിട്ടു.
അഭിരാമിയേ നേരിടാനുള്ള ചമ്മല്‍ കാരണം താമസിച്ചാണു തിരിച്ചു വന്നത്. വന്നപാടെ രണ്ടു
കുടങ്ങളുമെടുത്തുകൊണ്ട് കിണറ്റുകരയിലേയ്ക്കുപോയി. ഇരുട്ടുന്നതുവരേ വെള്ളം കോരി.
പെണ്ണുങ്ങള്‍ രണ്ടു പേരും നാമം ജപിക്കാന്‍ വരുന്നതിനുമുമ്പു തന്നേ ഞാന്‍ ചായിപ്പില്‍ കേറി.
അഛന്റെ ഫോട്ടോയെടുത്തു നമസ്‌കരിച്ചു. അമ്മയേ ഓര്‍ത്തു. പിന്നെ പുസ്തകമെടുത്തു
നിവര്‍ത്തു.
പെട്ടെന്ന് എളേമ്മ ചായിപ്പിലേയ്ക്കുകേറി വന്നു. ഞാന്‍ ബഹുമാനത്തോടെ എഴുന്നേറ്റു.
അവരുടെ മുഖം കടന്നല്‍ കുത്തിയതു പോലെ ദേഷ്യപ്പെട്ടിരുന്നു. ഞാനതു പ്രതീക്ഷിച്ചതായിരുന്നു. എങ്കിലും ഞാന്‍ പേടി അഭിനയിച്ചു. അവര്‍ സംയമനം പാലിച്ചിട്ടെന്ന വണ്ണം ചോദിച്ചു.
‘ രാജു ഇന്ന് കോളേജില്‍ പോയില്ലേ…?..’
‘ പോയി… പക്ഷേ…താമസിച്ചാ പോയത്… രാവിലേ മൊതലു ഭയങ്കര തലവേദനയാരുന്നു. ..
പിന്നെ അഭിരാമി രണ്ടു ഗുളിക തന്നു… അതു കഴിച്ചപ്പം ഇത്തിരി ആശ്വാസം തോന്നി…
അതോണ്ടു പോയി….. പിന്നെ തലവേദന വന്നില്ല… ‘ ഞാന്‍ കൊച്ചുകുട്ടിയേപ്പോലെ ഉരുവിട്ടു.
‘ അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും ഒെങ്കി… എന്നോടു പറയണം… ഇവിടെ അവളു തനിച്ചല്ലേ
ഒണ്ടാരുന്നൊള്ളു… വല്ലോരും അതെങ്ങാനും അറിഞ്ഞാ… അഭിമോള്‍ക്കാണേ കൊറച്ചില്… ‘
‘ അയ്യോ ഞാന്‍ നോക്കീട്ട് ചേച്ചിയേ കണ്ടില്ലാരുന്നു…. പിന്നെ ഞാന്‍ കെടക്കുവാരുന്നു…. തീരെ വയ്യാരുന്നു….’
‘ ങാ.. സാരമില്ല… എന്തെങ്കിലും അസുഖം ഒേല്‍ എന്നോടു പറയണം… എനിക്കും രാജൂന്റെ
പേരില്‍ ഉത്തരവാദിത്വമില്ലേ…. ‘
‘അയ്യോ ചേച്ചീ.. എന്നേ… തെറ്റിദ്ധരിക്കല്ല്.. ഞാനൊരു പാവമാ…. ആരേം ഉപദ്രവിക്കത്തില്ല….
എനിക്ക് പെങ്ങമ്മാരില്ലെന്നേയൊള്ളു….’
ഞാന്‍ സ്വരത്തില്‍ അല്പം ഗദ്ഗദം വരുത്തി.
‘ ങൂം… സാരമില്ല… ഒന്നു പറഞ്ഞെന്നേയൊള്ളു…..’
ഒരു ദീര്‍ഘനിശ്വാസത്തോടെ അവര്‍ സ്ഥലം വിട്ടു.
പാവം എളേമ്മ, ഇനി കാമുകനോടെന്തു സമാധാനം പറയും. എല്ലാം ഒപ്പിച്ചിട്ട് അവസാനം
പദ്ധതി തകര്‍ന്ന സ്ഥിതിക്ക് ഭാവിയിലേ നല്ലകാലം വീണ്ടും അകലുകയാണല്ലോ എന്ന വിഷമം.
എന്തു ചെയ്യാന്‍ പറ്റും. അവര്‍ എന്നേ തല തല്ലി ശപിക്കയാവും. ഉമ്മറത്ത് നാമജപം തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ലയിറ്റു കെടുത്തി, വാതില്‍ അല്പം തുറന്നിട്ടു.
നിലവിളക്കിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ ജ്വലിക്കുന്ന മുഖവും മുന്നിട്ടു നില്‍ക്കുന്ന മാറിടങ്ങളുമായി ചമ്രം
പടിഞ്ഞിരുന്നു നാമം ജപിക്കുന്ന അഭിരാമിയേ ഒളിഞ്ഞു നോക്കി രസിച്ചു. ഇടക്ക് ഒരു രസചിന്ത എന്റെ മനസ്സില് ഓടിയെത്തി. ചമ്രം പടിഞ്ഞിരിക്കുമ്പോള്‍ അകന്നിരിക്കുന്ന തുടകളുടെ ഇപ്പോഴത്തേ ഇരിപ്പെങ്ങനെയാവും?
രാത്രിയില്‍ അത്താഴം കഴിക്കാന്‍ എന്നെ വിളിച്ചപ്പോള്‍ വിശപ്പില്ല എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാന്‍ ഒഴിഞ്ഞു മാറി. വിശപ്പിനപ്പുറം, അഭിരാമിയുടെ തിരസ്‌കാരമായിരുന്നു എന്റെ ഉള്ളില്‍. നാണം
കെട്ടതുപോലെ. രാമേട്ടനൊന്നു വന്നുകിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ പറഞ്ഞിട്ടു പോകാമായിരുന്നു.
കൂട്ടരേ..ഇന്നത്തെ ടിപ്പ്…സ്ത്രീ ജനങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ്‌ ..90% സ്ത്രീജനങ്ങളും നേരേ വാ.നേരേ പോ..വിഭാഗത്തിലാണെന്നതില്‍ സംശയമേ വേണ്ട..സാഹചര്യമാണ്‌ മനുഷ്യനെ മാറ്റുന്നത്.എല്ലാറ്റിലും എന്നപോലെ…നമ്മുടെ സുമുഖികളും സുശീലകളുമായ ചുന്തരിമാരെപ്പറ്റി വികലമായ ചിന്താഗതി വായിക്കുന്ന ഇളം മനസ്സുകള്‍ക്കുണ്ടാകരുതല്ലോ.ലൈംഗികസാഹിത്യം വായിച്ച ഉറ്റന്‍ കാണുന്ന പെണ്ണുങ്ങള്‍ മുഴുവനും അങ്ങനെയെന്നു കരുതി അവര്‍ക്ക് പിന്നാലെ പോയാല്‍ എല്ല് വെള്ളമാകും ഓര്‍മ്മവേണം! ..അപ്പോ കുന്തരിമാര്‍ക്ക്സുഖിച്ചെങ്കില്‍ ഒരുമ്മ….!!!