“എന്താ, എന്ത് പറ്റി?”
പുള്ളി പതുക്കെ ചോദിച്ചു.
“ഏയ്, ഒന്നുമില്ല. പിറകില് ഒരു കമ്പി മുട്ടിയതാ. കുഴപ്പമില്ല…”
ഗോപിയേട്ടന് എന്നോട് സംസാരിക്കുന്നത് അയാൾ അറിഞ്ഞിരിക്കും. അത്രയും നേരത്തേക്ക് എന്നെ സംസാരിക്കാൻ അനുവദിക്കാൻ എന്നപോലെ അയാളുടെ വിരലുകൾ നിശ്ചലമായി നിന്നു. സംസാരം കഴിഞ്ഞു എന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ പട്ടിയുടെ വാൽ വീണ്ടും ഇളകാൻ തുടങ്ങി. ഇപ്പോൾ എൻറെ ശരീരത്തിൽ സംഭവിക്കുന്നത് എനിക്ക് അറിയാം. ഓരോ വിരല്ത്തുമ്പിൽ നിന്നും തുടിച്ചുയരുന്ന ലഹരി എന്താണെന്ന് എനിക്ക് അറിയാം. ആ തുടിപ്പുകൾ അഗ്നിയായി എൻറെ ഞരമ്പുകളിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചു അടിവയറ്റിലേക്കെത്തി എൻറെ യോനീദളങ്ങൾ പിളർന്നു മദജലപ്രവാഹമായി ഒലിക്കാൻ പോകുന്ന എൻറെ കാമമാണ് അതെന്നെനിക്കറിയാം. കാരണം ഒരു തവണ ഞാനത് അനുഭവിച്ചു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തികൊണ്ട്, അതിനെക്കാളേറെ നിരാശപ്പെടുത്തികൊണ്ടും പെട്ടന്ന് അയാൾ കൈകൾ പിൻവലിച്ചു.
“ശീ… ചതിയാ…”
കാമം മുറിഞ്ഞ സ്ത്രീയുടെ അസ്വസ്ഥത മനസ്സില് അറിയാതെ ഒരു ശാപവാക്കായി കിനിഞ്ഞു.
പെട്ടന്നാണ് ഞെട്ടലോടെ മനസ്സിൽ ഒരു ചിന്ത കടന്നു വന്നത്. എന്തായിരിക്കും അയാൾ പെട്ടന്ന് കൈമാറ്റി കളഞ്ഞത്. ഈശ്വരാ, അയാളുടെ വിരൽ പ്രയോഗം ആരെങ്കിലും കണ്ടിരിക്കുമോ? ഞാൻ പതുക്കെ മുഖമുയർത്തി ആദ്യം ഗോപിയേട്ടനെ നോക്കി. ഭാഗ്യം… പുള്ളി എൻറെ തലയ്ക്കു മുകളിൽ രണ്ടു വശത്തു കൂടെയും ബസ്സിൻറെ ജനലിൻറെ ഭാഗത്ത് കൈകുത്തി എന്നെ ഏതാണ്ടൊരു വലയത്തിനുള്ളിൽ സുരക്ഷിതയാക്കി എന്ന വിശ്വാസത്തിൽ മുന്നിലേക്ക് നോക്കി നില്ക്കുകയാണ്. തനിക്കിതു വരെ ശരിക്കൊന്നു അനുഭവിക്കാൻ പറ്റാത്ത, തൻറെ മാത്രമായ, ഏറ്റവും സുരക്ഷിതമാവേണ്ട ആ ചെറുദ്വാരത്തിൽ ഏതോ ഒരപരിചിത വൃദ്ധൻറെ വിരലുകൾ പ്രവേശിച്ച് കാട്ടിയ വികൃതികൾ പാവം പക്ഷെ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല.
ഞാൻ ആ വൃദ്ധൻറെ ഭാര്യയായിരിക്കാൻ സാധ്യതയുള്ള സ്ത്രീയെ നോക്കി. അയാളുടെ തോളിൽ തല വച്ച് അവർ സുഖ ഉറക്കത്തിലാണ്. പിന്നിലെ സീറ്റിൽ ഇരിക്കുന്നവരെ നോക്കി. ഇരുട്ടത്ത് അവരുടെ മുഖങ്ങൾ വ്യക്തമായി കാണാൻ പറ്റുന്നില്ല. പക്ഷെ ഞാൻ ചുരിദാർ ഷോളിട്ട് നല്ല പോലെ മറച്ചിരിക്കുന്ന അരകെട്ടിൻറെ വശങ്ങളിലൂടെ അവർക്കു ഈ ഇരുട്ടത്ത് ഒന്നും കാണാന് പറ്റില്ല എന്ന് ഞാൻ ഉറപ്പിച്ചു.
രസച്ചരട് പകുതിയിൽ മുറിച്ച്, കൈമാറ്റിയതിൻറെ അമർഷം അയാളെ അറിയിക്കാൻ, എത്ര തടഞ്ഞിട്ടും പറ്റാതെ, ഞാൻ അയാളുടെ മുഖത്തേക്കൊന്നു ഇടകണ്ണിട്ട് നോക്കാന് തുടങ്ങുന്ന നേരത്ത് എൻറെ പൂറിതളുകളിൽ അയാളുടെ വിരൽ സ്പർശം വീണ്ടും അറിഞ്ഞു. ഒരു സ്പര്ശത്തിന് ഇത്രയും സന്തോഷം തരാനാവും എന്ന് അപ്പോഴാണ് മനസിലായത്.
പൂറിൻറെ ഇതളുകളിലേ പക്ഷെ ആ വിരലുകൾ സ്പർശിച്ചുള്ളൂ. വിരലുകൾ വിടർത്തിയ ദ്വാരത്തിലൂടെ അകത്തേക്ക് പതുക്കെ പ്രവേശിക്കാൻ തുടങ്ങിയത് മറ്റെന്തോ ആണ്. എൻറെ പരദേവതകളെ… ഈ കിളവൻ എന്തൊക്കെയാണ് ഈ കാണിക്കുന്നത്. പെട്ടന്ന് എനിക്ക് ഓർമ്മ വന്നു. അയാൾ സീറ്റിൻറെ വശത്തായി വച്ചിരുന്ന പച്ചക്കറി സഞ്ചിയുടെ മുകളിലായി കണ്ട ഒരു പടല പഴം. അതെ… ഇപ്പോൾ എനിക്ക് അറിയാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്. എൻറെ ഉള്ളിലേക്ക് പതുക്കെ പതുക്കെ പ്രവേശിക്കുന്നത് അതിൽ ഒരു പഴമാണ്. ഞാൻ സകല ദൈവങ്ങളെയും വിളിച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു. എന്തിനു വേണ്ടിയാണ് പ്രാർത്ഥിച്ചത് എന്ന് പക്ഷെ എനിക്കറിയില്ല.
അയാൾ ആ പഴം അവിടുന്ന് എടുത്തു മാറ്റണമേ എന്നോ? അതോ ഒന്നും ആരും കാണരുതേ എന്നോ? അതോ ഈ സുഖം ഒരിക്കലും അവസാനിക്കരുതേ എന്നോ? എന്തായാലും തേനോഴുകി കുതിർന്ന എൻറെ കളി ചെപ്പിൽ ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കകം അയാൾ ആ പഴം മുഴുവനായി തള്ളി കയറ്റി. ഇപ്പോൾ പഴം മുഴുവൻ ഉള്ളിലാണ്. കടയ്ക്കലെ ചെറിയ തണ്ടിൽ മാത്രമാണ് അയാളുടെ പിടുത്തം. അയാള് പതുക്കെ തണ്ടിൽ പിടിച്ചു പഴം ഇളക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒരല്പ്പനേരം ഒഴുക്കു നിലച്ച എൻറെ മദനപൊയ്കയിൽ നിന്നും വീണ്ടും തേനൊലിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവാച്യമായ അനുഭൂതിയുടെ തേരേറി ഞാൻ വീണ്ടും ആകാശത്തിലെ സ്വപ്ന ലോകങ്ങളിലൂടെ പറന്നു.പെട്ടന്ന് ചീന്തുളി കൊണ്ടത് പോലെ സിരകളിലൂടെ ഒരു വേദന പാഞ്ഞു. ഞാൻ പുളഞ്ഞു പോയി. ഒരർദ്ധ നിമിഷമെടുത്തു അതെന്താണെന്ന് മനസിലാവാൻ. അയാളുടെ ഏതോ ഒരു വിരൽ എൻറെ മലദ്വാരത്തെ തുരന്ന് അകത്തേക്ക് കയറിയിരിക്കുന്നു. ഞാൻ വേദന കടിച്ചമർത്തി. കൂതിയിലുള്ള വിരൽ അനക്കാതെ മറ്റൊരു വിരൽ കൊണ്ട് അയാൾ പൂറിനുള്ളിലെ പഴം അനക്കാൻ തുടങ്ങി. പൂർ സുഖിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഗുദത്തിലെ വേദന കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞു വന്നു. എനിക്ക് എന്നെ തന്നെ വിശ്വസിക്കാനായില്ല. പൂറിൽ പഴവും കൂതിയിൽ വിരലും. ഇവിടെ രണ്ടിടത്തും ഉൾ പ്രദേശങ്ങളിൽ ഒരിക്കലും ഞാൻ എൻറെ വിരലുകൾ കൊണ്ട് പോലും സ്പർശിച്ചിട്ടില്ല. എന്നിട്ടിപ്പോൾ കല്യാണത്തിൻറെ മൂന്നാം ദിവസം ഏതോ അപരിചിതൻ…
ഇപ്പോളയാൾ വിരുതോടെ പഴവും കൂതിയിലെ വിരലും ഇളക്കാൻ തുടങ്ങി. കൂതിയിൽ വേദനയല്ല, ഇക്കിളിയെന്നോ, സുഖമെന്നോ വേര്തിരിച്ചറിയാനാവാത്ത ഒരനുഭൂതി. പൂറിലാണെങ്കിൽ വീണ്ടും തിളയ്ക്കുന്ന ലാവ. ഞാൻ പാതി ബോധത്തിലായി. എന്നിൽ നിന്നും കാമം തേനായി പെയ്തിറങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു. ഞാൻ മറ്റേതോ ലോകത്ത് ഒരു മാലാഖയെ പോലെ പറന്നു നടന്നു.
“ചാവടി കുന്ന് ഇറങ്ങാനുള്ളവർ മുന്നോട്ടു വന്നേ…” ദൂരെ എവിടെ നിന്നോ കണ്ടക്ടറുടെ വിളി.
“വാ…”
ഗോപിയേട്ടൻ എൻറെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു. ഒരർദ്ധ നിമിഷം കൊണ്ട് അയാളുടെ വിരലുകൾ എൻറെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും വേർപ്പെട്ടു. ഞാൻ ഞെട്ടി പോയി. അയാൾ പഴം എടുത്തു മാറ്റിയിട്ടില്ല. മാത്രവുമല്ല അയാൾ കൂതിയിൽ നിന്നും വിരലൂരി മാറ്റിയപ്പോൾ പൂർവ്വ സ്ഥിതിയിലായ ഷഡി പഴത്തെ പൂറിനുള്ളില് ഭദ്രമാക്കി ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. സകല ദൈവങ്ങളെയും വിളിച്ചു കൊണ്ട് എങ്ങിനെയൊക്കെയോ ഗോപിയേട്ടൻറെ പിറകെ ഞാൻ ബസ്സിൻറെ വാതിലിലേക്ക് ആൾക്കാരുടെ ഇടയിലൂടെ നടന്നു.
പുറത്തു മഴ ചാറുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരും കുടയുടെ ഉള്ളിൽ ചേർന്നു നടന്നു. എനിക്ക് വേച്ചു വേച്ചേ നടക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ പൂറിനകത്തൊരു പഴവും വച്ച് ഏതു പെണ്ണിനാണ് നടക്കാൻ പറ്റുക. ഗോപിയേട്ടൻറെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു തൂങ്ങി എങ്ങിനെയോ അടികൾ വച്ചു. ഞാൻ ആവുന്നത് മുക്കി നോക്കി. പുറത്തേക്കു ചാടിക്കാന്. ഒരു രക്ഷയും ഇല്ല. ഒരു കുണ്ണയും ഇതു വരെ പൂർണ്ണമായി കടന്ന് വികസിപ്പിച്ചെടുക്കാത്ത ആ അരുമ പൂറിൻറെ ഇറുകിയ ഭിത്തികളെ വകഞ്ഞു പുറത്തേയ്ക്കു വരാൻ ആ പഴത്തിനായില്ല. മദജലം കൊണ്ട് കുതിർന്ന എൻറെ പുത്തൻ ഷഡിയുടെ ഇറുക്കം അത്തരത്തിലുള്ള എല്ലാ സാധ്യതകളെയും ഇല്ലാതാക്കുകയും ചെയ്തു. ഭാഗ്യം… മഴയും ഇരുട്ടും ആയത്. നാട്ടു വഴി പൂർണ്ണമായും വിജനമാണ്.
“നീയെന്താ സന്ധ്യേ വല്ലാതെ നടക്കുന്നത്. വയ്യായ്ക വലതും ഉണ്ടോ?”
ഞാനൊന്ന് ഞെട്ടി. എൻറെ നവ വരനോട് എന്ത് മറുപടി പറയും. ബസ്സിൽ വച്ച് ഏതോ കിളവൻ തൻറെ നവ വധുവിൻറെ പൂറ്റിൽ പഴം കയറ്റി വിട്ടിരിക്കുകയാണെന്നോ? ഗോപിയേട്ടൻ അറിഞ്ഞാൽ ഉണ്ടായേക്കാവുന്ന പ്രതികരണമോർത്തു എൻറെ മനസ്സിലൂടെ ഒരു വെള്ളിടി പാഞ്ഞു.
“എനിക്ക് മുള്ളാൻ മുട്ടിയിട്ടു വയ്യ ഗോപിയേട്ടാ…”
തളർച്ചയോടെ ഗോപിയേട്ടൻറെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞു കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു. പെട്ടന്ന് അങ്ങിനെ ഒരു കള്ളം എങ്ങിനെയോ നാവിൻ തുമ്പിൽ വന്നത് രക്ഷയായി എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ. ഗോപിയേട്ടൻ ചിരിച്ചു.
“ഹാ.. അതിനാണോ ഈ വിമ്മിഷ്ടം. ഇപ്പോ ഈ ഇടവഴിയിൽ ആരാ ഉള്ളത്. വാ.. അങ്ങോട്ട് ആ സൈഡിലോട്ടു നിന്നിട്ട് മുള്ളിക്കോ”
“അയ്യേ… എനിക്ക് വയ്യാ…”
“സാരമില്ല പെണ്ണെ. ഇത് വഴി ആരും വരില്ല. നീ വാ…”
“വേണ്ട വേണ്ട, എങ്കിൽ ഗോപിയേട്ടൻ ഇവിടെ നില്ക്ക്. ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് പൊയ്ക്കോളാം…”
“ഹ, മഴ പെയ്യല്ലേ. ഞാനും വരാം. ഇഴ ജന്തുക്കളും കാണും”
“വേണ്ടെന്നു പറഞ്ഞില്ലേ. ഗോപിയേട്ടന് ഇവിടെ നിലക്ക്. ആരേലും വരാണെങ്കിൽ പറയണേ. നാണം കെടുത്തല്ലേ…”
ഞാൻ ചാറ്റ മഴയിലൂടെ നാട്ടുവഴിയുടെ വശത്തുള്ള വാഴത്തോട്ടത്തിലെ പൊന്തയുടെ ഇരുട്ടിലേക്ക് പയ്യെ ഇറങ്ങി.
“അധികം ഉള്ളിലേക്ക് പോകേണ്ട കേട്ടോ…” പിന്നിൽ നിന്നും ഗോപിയേട്ടൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
ചേർന്ന് നില്ക്കുന്ന രണ്ടു വാഴകളുടെ ചാഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഇലകളുടെ മറവിൽ, പൂർണ്ണമായ ഇരുട്ടിൽ, ഗോപിയേട്ടൻ ഒട്ടും കാണില്ലെന്ന് ഉറപ്പായ ഇടത്ത് ഞാൻ നിന്നു. ചുരിദാർ ബോട്ടത്തിൻറെ കെട്ടഴിച്ച് അതും ഷഡിയും തുടയിലൂടെ മുട്ടിലേക്ക് ഉരിഞ്ഞു വച്ചു. പിന്നെ ടോപ്പിൻറെ പിൻഭാഗവും തറയിലെ മഴ നനഞ്ഞ മണ്ണിൽ വീഴാതെ മുന്നിലേക്കെടുത്ത് പിടിച്ചതിനു ശേഷം കാലുകൾ വിടർത്തി കുന്തിച്ചിരുന്നു.
തുടയിടുക്ക് വിടരുമ്പോൾ പഴം താനേ പുറത്തേയ്ക്ക് വരും എന്ന് കരുതിയ എനിക്ക് തെറ്റി. ഇറുകിയ പൂർ ഭിത്തികൾ അതിനെ സുരക്ഷിതമായി ഉള്ളിൽ തന്നെ പരിരക്ഷിച്ചു. ഞാൻ എൻറെ ഇടതു കൈ താഴേക്ക് കൊണ്ട് പോയി. മുറുകിയിരിക്കുന്ന പൂർ ദളങ്ങളുടെ നേർത്ത വിടവിലൂടെ തിങ്ങി ഞെരുങ്ങി പഴത്തിൻറെ കടയ്ക്കലെ തണ്ട് മാത്രം അല്പ്പം പുറത്തേക്ക് തള്ളി നില്ക്കുന്നതിൽ ഞാൻ സ്പർശിച്ചു. തൊട്ടപ്പോൾ ഉള്ളിലെ പഴം ഒന്ന് ഇളകി.
“ആഹ്..” സുഖത്തിൻറെ ഒരു വീചി സിരകളിലൂടെ വീണ്ടും പാഞ്ഞു.
എനിക്കായി കാത്തു നില്ക്കുന്ന ഗോപിയേട്ടനെ ഒരല്പ്പ നേരത്തേയ്ക്ക് മറന്ന് കണ്ണുകളടച്ചു ഞാൻ ആ തണ്ടിൽ പിടിച്ചു കുലുക്കി ആ പഴം നല്കുന്ന കാമസുഖത്തിൻറെ അപൂർവ്വ ലഹരി ഒന്നു കൂടി അനുഭവിച്ചു. ബസ്സിലെ ഇരുട്ടിൽ അക്ഷോഭ്യനായിരുന്നു എന്നെ അവാച്യമായ രതി സുഖത്തിൻറെ കൊടുമുടി കയറ്റിയ അപരിചിതനായ ആ വൃദ്ധൻറെ മുഖം ഒരു നിമഷം മനോമുകുരത്തിൽ തെളിഞ്ഞു. പിന്നെ പതുക്കെ പഴം പുറത്തേക്കു വലിച്ചു. പൂറിൻറെ പകുതിയോളം എത്തിയപ്പോൾ കൈ മാറ്റിയതിനു ശേഷം ഞാൻ മുക്കി മുക്കി പഴം പുറത്തേക്കു ചാടിച്ചു.
മഴ നനഞ്ഞ് കുതിർന്ന ചെമ്മണ്ണിൻ പ്രതലത്തിലേക്ക് ആ പഴം ഞെട്ടറ്റു വീണു. അത് ഉള്ളിൽ നിന്നും പോയപ്പോൾ അമൂല്യമായ എന്തോ നഷ്ടപ്പെട്ടതു പോലെ തോന്നി. എന്തായാലും ഗോപിയേട്ടനോട് പറഞ്ഞത് നിവർത്തിക്കാൻ അതിനു ശേഷം ഞാന് “ശൂ….” എന്ന് നീട്ടി മുള്ളി. താഴെ വീണ പഴത്തിനു മുകളിലേക്ക് ചൂടുള്ള സ്വർണ്ണ ജലം ചീറ്റി തെറിച്ച് ചിതറി.
അന്ന് രാത്രി ഗോപിയേട്ടൻറെ കുണ്ണ ആദ്യമായി എൻറെ പൂറിൻറെ ഉള്ളറകളിലേക്ക് പൂർണ്ണമായി പ്രവേശിക്കുകയും എൻറെ ഗർഭപാത്രത്തിൽ ആദ്യത്തെ പാലഭിഷേകം നടത്തുകയും ചെയ്തു.
ഈ kambi katha എല്ലാവര്ക്കും ഇഷ്ടം ആയി കാണും എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങളും നിർദേശങ്ങളും രേഖപ്പെടുത്തുക വഴി കഥാകാരനെ ഇനിയും എഴുതാൻ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക
