അഭിരാമിയുടെ അലക്കൊന്നു പിടിച്ചാലോ. എന്നെങ്കിലും ഒരിയ്ക്കല്‍ അവളേ ഒന്ന്
അല്‍ഭുതപ്പെടുത്താം. ഒടുവില്‍, ഒളിഞ്ഞു നിന്നു പടം പിടിച്ചതിനു തൊഴി വേറേ കിട്ടുമോ.
ഏതായാലും ശ്രമിയ്ക്കാം. ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ഭാവിയില്‍ അവളുടെ വ്യസ്ഥസ്ത രൂപങ്ങള്‍
കാണുക എങ്കിലും ചെയ്യാമല്ലോ.
നേരം മയങ്ങാന്‍ തുടങ്ങുന്നു. ഞാന്‍ തോടിന്റെ മറുകരെ പോയി നിന്നു നോക്കി. ശരിയായി
സ്ഥാനത്ത് ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചാല്‍ കല്ലും കടവും എല്ലാം നല്ല ഭംഗിയായി പിടിച്ചെടുക്കാം. കടവില്‍
നില്‍ക്കുന്ന ആള്‍ അങ്ങോട്ടു സൂക്ഷിച്ചു നോക്കാതിരുന്നാല്‍ മതി. ഒന്നു ശ്രമിയ്ക്കാം
നാളെത്തന്നെ. അഭിയ്ക്ക് ക്ലാസില്ലെങ്കില്‍ ഉച്ചയൂണു കഴിഞ്ഞാലുടന്‍ അവള്‍ തോട്ടില്‍
അലക്കാനെത്തും. പക്ഷേ എന്റെ ക്ലാസ്സും മുടങ്ങും. ഇപ്പോള്‍ റിവിഷനും റെക്കോര്‍ഡും
ക്ലബ്ബുകളുടെ വാര്‍ഷികവുമൊക്കെയാണെങ്കിലും ഹാജറിനു വേണ്ടി പോയേ പറ്റൂ. ഇല്ലെങ്കില്‍
ഹാള്‍ടിക്കറ്റു കിട്ടത്തില്ല. എന്നാലും രണ്ടു മൂന്നു ദിവസമൊക്കെ മുടക്കാം. ഞാന്‍ കുളിയും
കഴിഞ്ഞ് വെള്ളവും കോരി തിരിച്ചു പോന്നു.
മേശപ്പുറത്തു വെച്ചിരുന്ന ഭക്ഷണമെടുക്കാന്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ കല എന്നേക്കെങ്കിലും പിണക്കം
ഭാവിച്ചു നിന്നു. നന്നായി എന്നു ഞാന്‍ വിചാരിച്ചു.
അത്താഴം കഴിഞ്ഞ് കതകടച്ച് ഞാന്‍ അന്നെടുത്ത ടേപ്പു വീണ്ടും ഇട്ടു കണ്ടു. കൊള്ളാം ഞാന്‍
ഉദ്ദേശിച്ചതിലും നന്നായിട്ടുണ്ട്പക്ഷേ എപ്പോഴും അനങ്ങിക്കൊ-ിരിയ്ക്കുന്നു എന്നൊരു കുഴപ്പം.
കയ് സ്റ്റെഡിയായിട്ടില്ലെന്നു സാരം. പ്രത്യേകിച്ച് ആ സ്ത്രീ തുണി മാറിയപ്പോള്‍ അവരുടെ
കറുപ്പു ത്രികോണം വല്ലാതെ ഒന്നു വെട്ടി. എന്നാലും ജാന്‍സിനിതു നിധിയായിരിയ്ക്കും. ഇവിടെ
അതില്‍കൂടുതല്‍ കണ്ടും അനുഭവിച്ചും കൊ-ിരിയ്ക്കുന്ന എനിയ്ക്ക് അതില്‍ വലിയ രസം
തോന്നിയില്ല. ബാറ്ററി ചാര്‍ജര്‍ കുത്തിയിട്ട് ഞാന്‍ പഠിയ്ക്കാനിരുന്നു.
വാതില്‍ക്കല്‍ കാലടി ശബ്ദം. കതകില്‍ മുട്ടു ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചു. കേള്‍ക്കുന്നില്ല.
‘ ആരാ…?..’
‘ ഞാനാ അങ്കിളേ…’ കലയുടെ ശബ്ദം.
ഞാന്‍ ബാറ്ററി ചാര്‍ജര്‍ ഊരി മാറ്റി ഒളിപ്പിച്ചു, കതകു തുറന്നു.
‘ എന്താ മോളേ…?..’
‘ അങ്കിളിനിപ്പം എന്നോടിഷ്ടമില്ല…. ‘ അവള്‍ കെറുവ് അഭിനയിയ്ക്കുന്നു.
‘ അതിനിപ്പം എന്തുണ്ടായീ…?…’
‘ അങ്കിളിപ്പം… ചേച്ചീടെ പൊറകെയാ… വെള്ളം വേണേ ഞാനെടുത്തു തരുകേലേ…. പറമ്പില്‍
കെളയ്ക്കാന്‍ പോയപ്പം എന്നേ വിളിച്ചില്ലല്ലോ… എന്തു കഷ്ടപ്പെട്ടാ… ഇന്നലെ ഞാന്‍ ആ
വിത്തിനൊക്കെ വെള്ളം കോരിയത്…?..’
‘ ഓ അതാണോ… നാളെയാട്ടെ… പടിഞ്ഞാറു വശത്ത്… നമുക്ക് എന്തെങ്കിലും നടാം…. പോരേ..’
‘ എന്നേ വിളിയ്ക്കണം…’
‘ വിളിയ്ക്കാം…ഒറപ്പ്.. പിന്നെ കലമോളേ..?..’
‘ ങൂം…?.’
‘ നിന്റെ ചേച്ചിയ്ക്ക് ഇനിയെന്നാ ക്ലാസ്…?..’
‘ നാളെ ഒണ്ട്… മറ്റന്നാളു തുലുക്കമ്മാരടെ ഒഴിവല്ലേ…. അതിന്റെ പിറ്റേ ദെവസോം ഇല്ലെന്നാ
തോന്നണേ…അല്ല… എന്തിനാ അറീന്നേ…’
‘ ചുമ്മാ….. അച്ഛന്‍ നാളെ വരുവോ….?..’
‘ അറിയത്തില്ല….’
‘ എന്നാ മോളു പൊയേv¡ാ…..’
‘ പിന്നേ ചേച്ചിയേ പഞ്ചാരയടിയ്ക്കുന്നതു വെറുതെയാ… അതൊരു കല്ലാ…. ഒരു സ്‌നേഹോമില്ല
ഉള്ളില്‍…..’
‘ അതെന്താ മോളേ… അഭി വേറേ വല്ലോരേം….?…’
‘ ഏയ,് എന്റെ സിഐഡീപ്പണികൊണ്ട്ഞാന്‍ നോക്കുന്നൊണ്ട്… ആരും ഇല്ല… എന്നാ…
അങ്കിളു വന്നപ്പം നല്ല ഉല്‍സാഹോം സന്തോഷോമാരുന്നു….’
‘ എന്നിട്ടാണോ… ഇന്നാളു എന്റെ നേരേ മെക്കിട്ടു കേറിയത്…?…’
‘ ഓ എന്റെ അങ്കിളേ അതൊരു സാധനമാ…. എന്താ ഒന്നു മുട്ടി നോക്കുന്നോ…?…’
‘ ഹയ്യോ… വേെന്റെ മോളേ… അങ്കിളൊരു വെറും തെ-ിയല്ലേ… വയറ്റുപ്പിഴപ്പു മുട്ടും…’
‘ പിന്നെന്തിനാ കിള്ളിക്കിള്ളി ചോദിച്ചേ…?… ങൂം.. ഏതായാലും….ഗുഡ്‌നയിറ്റ്….’
അവള്‍ തുള്ളിച്ചാടി പോയി.
പിറ്റേ ദിവസം കോളേജില്‍ പോകാനിറങ്ങിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അടുക്കള ഭാഗത്തൊന്നു
ചുറ്റിക്കറങ്ങി. കുളിമുറിയില്‍ ഒന്നു കേറി നോക്കി. പതിവില്ലാതെ ഞാന്‍ മുറിയില്‍ കേറുന്നതു
ക-ിട്ടാവാം, അഭിരാമി എന്റെ പുറകേ വന്നു.
‘ രാജാമണി എന്താ… കുളിമുറീല്‍ നോക്കിയേ… വല്ലോം കാണാതെ പോയോ..?..’
‘ ഒന്നൂല്ല… ആവശ്യത്തിനു വെള്ളം ഒോന്നു നോക്കുവാരുന്നു…. എല്ലാര്‍ക്കും….
കുളിയ്ക്കാനേ….’ ഞാന്‍ പരുങ്ങി.
‘ ഇന്നിപ്പം എന്താ അങ്ങനെ തോന്നാന്‍……?…’
‘ അല്ലാ… അഭി തോട്ടിലേ കുളി നിര്‍ത്തി… ഇപ്പം ഇവിടാണെന്നു കല പറഞ്ഞു… അതോണ്ട്
നോക്കിയതാ…’
‘ ഓ… കാര്യാന്വേഷണം…. ആവശ്യത്തിനു വെള്ളം ഇപ്പം ഒ-ല്ലോ… വേണോങ്കില്‍ ഞാന്‍
കോരിയേv¡ാളാം…’
‘ അല്ലാ… ഞാനിവിടൊള്ളപ്പം… നിങ്ങളു ബുദ്ധിമുട്ടണ്ടാന്നു …..’
‘ ഹും… നാലു ദിവസം കഴീമ്പം…. പഠിത്തോം പൊറുപ്പും കഴിഞ്ഞ് ഇയാളങ്ങു പോകും..
പിന്നേം ഞങ്ങളു വേേ ബുദ്ധിമുട്ടാന്‍…?..’
‘ നേരാ…പിന്നേ….’ ഞാന്‍ മുറ്റത്തിറങ്ങി. വീടിന്റെ അകത്തേയ്ക്കൊന്നു നോക്കി. എന്നിട്ടു
പറഞ്ഞു.
‘ നിങ്ങക്കിഷ്ടാണെങ്കി… ചാകുന്ന വരേ…. വെള്ളം കോരാനും ആളുകളു കാണും…എന്നോര്‍ത്താ
മതി….’ ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ നടന്നു.
‘ രാജാമണി…?..’ അഭിയുടെ വിളി ഞാന്‍ കേട്ടു. ബാക്കി കേള്‍ക്കുന്നതിനു മുമ്പ് ഞാന്‍
പടികടന്നു.
പടി കടന്ന ഞാന്‍ വേലിക്കിടയില്‍ക്കൂടി വീട്ടിലേയ്ക്കൊന്നു നോക്കി. തൂണില്‍ ചാരി ഒരു വിരല്‍
കടിച്ച് മറ്റേ കയ് എളിയില്‍ ഊന്നി ഞാന്‍ പോയ വഴിയേ നിര്‍ന്നിമേഷയായി അഭിരാമി
നോക്കി നില്‍ക്കുന്നു. എനിയ്ക്കുള്ളില്‍ സന്തോഷം തോന്നി. എന്തോ ഒന്നു പറയാന്‍ പറ്റിയല്ലോ.
ഇനി അതിന്റെ പ്രതികരണം തിരികെ വരുമ്പോഴറിയാം. ഏതായാലും ഞാന്‍ വൃത്തികേടൊന്നും
പറഞ്ഞില്ലല്ലോ. പിന്നെന്തു പ്രതികരണം ?
തിരിച്ചു വന്ന ഞാന്‍ വീടിനു പുറകിലെത്തി. അടുത്ത ഷൂട്ടിങ്ങിനു തയാറെടുക്കണം. രാരിച്ചന്‍
എന്നാണു വരികയെന്ന് ഒരു പിടിയുമില്ല. ചിലപ്പോള്‍ ഭാര്യ റേച്ചല്‍ വീട്ടിലുണ്ടായിരിയ്ക്കും
അല്ലെങ്കില്‍ അയാള്‍ തോട്ടത്തിലായിരിയ്ക്കും. ഏതു ദിവസവും കള്ളക്കുണ്ണയും പൊക്കിക്കൊണ്ട്
വരാം. ആ കര്‍ട്ടന്‍ തുണി കിടക്കുന്നതുകൊണ്ട്ഇനി വല്ല മരത്തിലും കേറിയിരുന്നാലേ വല്ലതും
കാണാന്‍ പറ്റൂ.
കലയേ എളേമ്മ പഠിയ്ക്കാന്‍ നിര്‍ബന്ധിച്ച് ഇരുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇപ്പോഴേ ഒരു നിരീക്ഷണം
പറ്റത്തുള്ളു. അവള്‍ കണ്ടാല്‍ കുത്തിക്കുത്തി ചോദിയ്ക്കും. നോക്കുമ്പോള്‍പുറകിലത്തേ ചെറിയ
മുറ്റത്തരികില്‍ ഒരു ചെറിയ മാവു നില്‍ക്കുന്നു. വീടിനു മുകളിലേയ്ക്കു ചാഞ്ഞു നിന്ന
കൊമ്പുകള്‍ വെട്ടിക്കളഞ്ഞിരിയ്ക്കുന്നു. എങ്കിലും മറ്റുള്ള ഒന്നു രണ്ടു കൊമ്പുകളില്‍ നിറയെ
കണ്ണിമാങ്ങാക്കുലകള്‍ ഉണ്ട്കായ്ക്കാത്ത കൊമ്പുകളുടെ ഇലകളില്‍ നിശിറു (നീറു) കൂടു
കുത്തിയിരിയ്ക്കുന്നു. അധികം വണ്ണമില്ലാത്ത കുറ്റിത്തടി. താഴെ മുതല്‍ കമ്പുണങ്ങിയ
കുറ്റിമുഴകള്‍. ഒരാള്‍ പൊക്കത്തില്‍ ഒരു ബലമുള്ള ശിഖരമുണ്ട്അതില്‍ കേറി ഇരുന്നാല്‍
ചിലപ്പോള്‍ കര്‍ട്ടനു മുകളില്‍ കൂടി കാണാന്‍ പറ്റിയേക്കും. തന്നെത്താന്‍ വലിച്ചു വെച്ച
വയ്യാവേലി. ആ ജനല്‍ അങ്ങനെ തന്നേ ഇരുന്നാല്‍ മതിയായിരുന്നു. ഞാന്‍ മാവിനു ചുറ്റും
നടന്നു നോക്കി.
‘ ഏന്താ രാജു… മാങ്ങാ പറിയ്ക്കാനാണോ…. ‘
എളേമ്മയുടെ ശബ്ദം. അവര്‍ അടുക്കളമുറ്റത്തേ മൂലയില്‍ കിടന്ന മടലില്‍ നിന്നും ചൂട്ട്
ഉരിഞ്ഞെടുക്കുകയായിരുന്നു.
‘ ഓ.. ചുമ്മാ… കണ്ണി മാങ്ങാ ക-പ്പം ഒരു കൊതി തോന്നി…..’
‘ എന്നാ… ദേ… തോട്ടിയെടുത്ത് ഒരു കമ്പൂടെ വെച്ചുകെട്ടിയാ… മോളിലെത്തും … പറിച്ചു തന്നാ..
ചമ്മന്തിയരയ്ക്കാം… പച്ചയ്ക്കു തിന്നാന്‍ പാടാ… ഭയങ്കര പുളിയാ…’
‘ ങാ, നല്ല പുളി വേണം… ഉപ്പും കൂട്ടി തിന്നാന്‍ അതാ ചേച്ചീ… രസം… കേറിപ്പറിയ്ക്കാം…’
‘ എന്റെ മോനേ.. അതു നെറേ നീറാ… കടിച്ചു കൊണം വരുത്തും…’
‘ അങ്കിളേ ചാഴിപ്പൊടി ഇരുപ്പൊണ്ട്… അതു വെതറിയാ… നീറു മാറി നിന്നോളും…’ കല തൊട്ടു
മുമ്പില്‍.
‘ ഹ… നിന്നോടു പഠിയ്ക്കാന്‍ പറഞ്ഞിട്ട്… ‘ എളേമ്മ കയ്യിലിരുന്ന ചൂട്ടും ഓങ്ങിക്കൊണ്ട്അവളുടെ
നേരേ വന്നു. അവള്‍ എന്റെ പുറകില്‍ ഒളിച്ചു.
‘ പോട്ടെ ചേച്ചീ… സ്‌കൂളീന്നു വന്നതല്ലേയൊള്ളു… മാങ്ങാ പറിച്ചിട്ട്… അവളു പഠിച്ചോളും..’
‘ ങൂം.. പഠിച്ചോളും….. വിത്തുഗുണം പത്തു ഗുണം….’
പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞ് എന്തോ അബദ്ധം പറഞ്ഞ മട്ടില്‍ എളേമ്മ എന്നേ ഒന്നു നോക്കി.
‘ ങൂം.. ചേച്ചിയുടെ ബുദ്ധിയാ മോള്‍ക്ക് അല്ലേ…?..’
‘ എന്നാലും ഞാനിതിനേക്കാളൊക്കെ എത്രയോ ഭേദാരുന്നെന്റെ മോനേ…..’
എന്റെ കമന്റ് അവരേ രക്ഷപെടുത്തിയ സന്തോഷം ആ വാക്കുകളിലും ചിരിയിലും
ഉണ്ടായിരുന്നു. കാരണം കല രാമേട്ടന്റെ വിത്താണെങ്കില്‍ ബഹു മിടുക്കിയായിരുന്നേനേ.
അപ്പോള്‍ ഇതേതോ മരമ-ന്റെ, എന്നാല്‍ പെണ്‍വിഷയത്തില്‍ മിടുക്കന്റെ, വിത്തു തന്നേ.
കലയേ ഒന്നു ദേഷ്യത്തില്‍ നോക്കിയിട്ട് എളേമ്മ അടുക്കളയിലേയ്ക്കു പോയി. കല പോയി ഒരു
പ്ലാസ്റ്റിക്ക് പായ്ക്കറ്റു കൊണ്ടു വന്നു. ചാഴിപ്പൊടി. അതില്‍ നിന്നും കുറേ വാരി ഞാന്‍ കാലിലും
കയ്യിലും തേച്ചു.
‘ അയ്യോ അങ്കിളേ അതു വെഷാ…’ അതു ക- കല പറഞ്ഞു.
‘ അങ്കിളിനീ വെഷോന്നും ഏക്കുകേല മോളേ…’
ഞാന്‍ കൈലി താറുടുത്തു. പിന്നെ മാവിലേയ്ക്കു പതുക്കെ കയറി. താഴത്തേ ഒരു കവരയ്ക്കൊപ്പം
നിന്നു നോക്കി. ആ തുണിയില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ അന്നു ഞാന്‍ ക-തിലും വ്യക്തമായിട്ട് എല്ലാം
കാണാമായിരുന്നു.