അപരിചിതയായ സഹയാത്രികയും ഒരു പയ്യനും – 2 (Aparichithayaya Sahaythrikaum Oru Payyanum - 2)

This story is part of the അപരിചിതയായ സഹയാത്രികയും ഒരു പയ്യനും series

“Nah yaar, sirf theen chaar log hoge poori coach mein. Meri compartment mei tho sirf do log hei..” (ഏയ്, ആകെ മൂന്നോ നാലോ പേരു കാണും ഈ കോച്ചിൽ മുഴുവനും കൂടി. എൻ്റെ കംപാർട്മെന്റിൽ ആകെ രണ്ടുപേരേ ഉള്ളൂ.)

ഫോണിൻ്റെ മറു തലക്കൽ നിന്ന് അപ്പൊ എന്തോ പറഞ്ഞു. പറയുന്നത് എന്താണെന്ന് എനിക്ക് കേൾക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല. പക്ഷേ പറഞ്ഞത് എന്തായാലും അത് കേട്ടപ്പോൾ അവർ പെട്ടന്ന് ചിരിച്ചു. എന്നിട്ട് മറുപടി പറഞ്ഞു.

“Haha, bandi nahi banda hii hei. Ek ladka hei. bees pachees saal ka lagta hei dekhne meim.” (പെണ്ണല്ല. ആണ് തന്നെ ആണ്. ഒരു പയ്യൻ ആണ്. ഒരു ഇരുപത് ഇരുപത്തഞ്ച് വയസ്സ് തോന്നുന്നുണ്ട് കണ്ടിട്ട്.)

ഹിന്ദിയിലേക്ക് മാറ്റിയത് എനിക്ക് മനസ്സിലാകാതെ ഇരിക്കാൻ ആണെന്ന് അപ്പോൾ ഉറപ്പായി. കൂടുതൽ എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ പറയണേ എന്ന് എനിക്ക് ഏതൊക്കെയോ ദൈവങ്ങളോട് പ്രാർത്ഥിക്കാൻ തോന്നി. എന്തൊക്കെയോ ഭാഗ്യം തെളിയാനുള്ള ഒരു നേർത്ത സാധ്യത എനിക്ക് തെളിഞ്ഞു വന്നു.

പിന്നെ അതുമായി ബന്ധമില്ലാത്ത എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞിട്ട് കോൾ കട്ട് ആയി. പക്ഷേ അതിൽ നിന്ന്, അവരെ പറ്റി കുറേ കൂടി കാര്യങ്ങൾ വ്യക്തമായി.

മുംബൈയിൽ എന്തോ ജോലി ആണ്. ഭേദമായ ജോലിയാണ് എന്നാലും വലിയ കൂടിയ ജോലി ഒന്നും അല്ല. (ആണെങ്കിൽ സെക്കൻഡ് ക്ലാസ് ട്രെയിനിൽ യാത്ര ചെയ്യാൻ സാധ്യത ഇല്ലാല്ലോ). മാത്രമല്ല, ഇപ്പൊ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ച് പോകുകയാണ്. ചെല്ലുന്ന കാര്യം വീട്ടിൽ പറഞ്ഞിട്ടുമില്ല. സർപ്രൈസ് ആക്കി വെച്ചിരിക്കുകയാണ്. അത്രയും മനസ്സിലായി.

കാര്യം ഞാൻ അന്തർമുഖൻ ആണെങ്കിലും, അവരെ അങ്ങനെ അങ്ങ് വെറുതെ മിണ്ടാതെ ഇരുന്ന് നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ എനിക്ക് മനസ്സ് വന്നില്ല. എന്തെങ്കിലും വഴി അവരുമായി ഒന്നു മിണ്ടാൻ പറ്റാൻ എങ്കിലും ശ്രമിക്കണം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു.

കൂടുതൽ ആലോചിച്ചില്ല, ഒരു ചെറിയേ ബൾബ് തലയിൽ മിന്നി.

ഞാൻ നേരേ ഫോൺ എടുത്ത് എൻ്റെ കൂടെ ഡിഗ്രിക്ക് പഠിച്ച ഒരു കൂട്ടുകാരനെ വിളിച്ചു. ഒരു മഹാരാഷ്ട്രക്കാരൻ. അവൻ ഫോൺ എടുത്തു.

ഞാൻ വെറുതേ, കുശലം ഒക്കെ ഇംഗ്ലീഷിൽ സംസാരിച്ചു. പിന്നെ…തലയിൽ മിന്നിയ ആ ബൾബ് പുറത്തെടുത്തു. അവനോട് ഹിന്ദിയിലാക്കി സംസാരം.

“Aur…kya haal hai…Teri bandi ke scene kyaan chal raha h” (പിന്നെ, എന്തൊക്കെയുണ്ട്? നിൻ്റെ കാമുകിയുമായുള്ള കാര്യങ്ങളൊക്കെ എങ്ങനെ പോകുന്നു?)
.
അവനോട് ഞാൻ ഒരിക്കലും ഹിന്ദിയിൽ സംസാരിക്കാറില്ല. പെട്ടെന്ന് മുറി ഹിന്ദിയിൽ എന്തോ സംസാരിച്ചപ്പൊ അവൻ, “ഇവന് ഇത് എന്ത് പറ്റി” എന്ന് മറുപടി പറഞ്ഞു എങ്കിലും, എൻ്റെ ഉദ്ദേശം നടന്നതിലുള്ള സന്തോഷത്തിൽ ആയിരുന്നു ഞാൻ.

കുറച്ച് മുമ്പ് എനിക്ക് മനസ്സിലാവാതെ ഇരിക്കാൻ വേണ്ടി അവർ ഹിന്ദിയിൽ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ എനിക്ക് ഉറപ്പായും മനസ്സിലായിട്ടുണ്ട് എന്ന് അവർ ഇപ്പൊ അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകണം.

ചെറുതായി ഒന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ ഞാൻ കണ്ടു, അവരുടെ മുഖത്ത് ചെറിയ ഒരു ഞെട്ടലിൻ്റെയും, ചമ്മലിൻ്റെയും ഭാവം. പിന്നെയും ഹിന്ദിയിൽ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞ് ഞാൻ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു.

കാര്യം ഇതുവരെ അവരെ ശരിക്കും നേരേ ഒന്നു നോക്കി പോലും ഇല്ല എങ്കിലും, ആദ്യത്തെ മിഷൻ സക്സസ് ആയതിൻ്റെ ചാരിതാർത്ഥ്യത്തിൽ ആയിരുന്നു ഞാൻ.

ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത്, ഫോൺ പോക്കറ്റിൽ ഒക്കെ വെച്ച്, അവിടെ ഒന്ന് ഇരുന്നപ്പോൾ കൂടെ ഞാൻ അവരുടെ മുഖത്തോട്ട് ഒന്നു നോക്കി.

സ്വതസിദ്ധമായ ജാഡ നിറഞ്ഞ രൂപത്തിന് കോട്ടം ഒന്നും ഇല്ല. എങ്കിലും ചെറിയ ഒരു സൗമ്യത വന്ന പോലെ. കണ്ണും കണ്ണും തമ്മിൽ സെക്കന്റിൻ്റെ ഇരുപതിലൊന്ന് സമയം ഉടക്കി. ഒരു ചെറിയ പുഞ്ചിരിയും ഞാൻ അങ്ങോട്ട് കൊടുത്തു.

(ടിപ്പ് നമ്പർ 2: പുഞ്ചിരി മാറ്റേഴ്സ്. പുഞ്ചിരിക്ക് പല പാരാമീറ്റർസ് ഉണ്ട്. എത്രമാത്രം നിഷ്കളങ്കം ആയിരിക്കണം. എത്രമാത്രം ദുരുദ്വേശം അതിലെ എവിടെയൊക്കെയോ ആയി ഉണ്ടാവണം. എത്രമാത്രം ഇന്റിമസി അതിൽ തോന്നണം. അങ്ങനെ പലതും.

സാഹചര്യത്തിന് അനുസരിച്ച് ഉപയോഗിക്കാൻ പറ്റിയ നല്ല ഒരു 5-6 വ്യത്യസ്ത പുഞ്ചിരി റെഡി ആക്കി പ്രാക്റ്റീസ് ചെയ്ത് വെക്കുക. എങ്ങനെ എങ്കിലും പുഞ്ചിരിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല. ആദ്യത്തെ ചിരിയിൽ മുഴുവൻ ദുരുദ്വേശം തോന്നിയാൽ പിന്നെ ഒരു പെണ്ണും/ആണും സ്വഭാവികതയോടെ പിന്നെ ഇങ്ങോട്ട് പെരുമാറില്ല.

അതുപോലെ, നിഷ്കളങ്കത കൂടിപ്പോയാൽ, പിന്നെ മറ്റു കലാപരിപാടികളിലേക്ക് കടക്കാനുള്ള സാധ്യതയും കുറയും. സോ…എല്ലാം കാൽക്കുലേറ്റ് ചെയ്ത് പുഞ്ചിരി കൊടുക്കുക. ഇറ്റ് ക്യാൻ ഡൂ മാജിക്.)

ഒരു 90% നിഷ്കളങ്കതയും, 10% ദുരുദ്വേശവും നിറഞ്ഞ ഒരു പുഞ്ചിരിയാണ് ഞാൻ അവിടെ കൊടുത്തത്. നേരത്തേ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി കുറേ പ്രാക്റ്റീസ് ഒക്കെ ചെയ്തിട്ടുള്ളത് കൊണ്ട്, അതിന് ഏറ്റവും കുറഞ്ഞത് തിരിച്ച് ഒരു ചിരി എങ്കിലും കിട്ടും എന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെ ചെറിയ ഒരു ചിരി ഇങ്ങോട്ടും കിട്ടി.

പക്ഷേ അതിൽ ഈ പറഞ്ഞ നിഷ്കളങ്കതയോ, ദുരുദ്വേശമോ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു എന്നതാണ് യാഥാർഥ്യം. ചിരിയിലും നിറഞ്ഞ് നിന്നത് അഹങ്കാരം ആയിരുന്നു.

മിസ്റ്റർ മരുമകനിലെ നായികയെ കൊണ്ട് കഷ്ടപ്പെട്ട് അഹങ്കാരം അഭിനയിപ്പിക്കാൻ നോക്കിയപ്പോളത്തെ അഹങ്കാരം നിറഞ്ഞ ചിരി അല്ല. നല്ല 916, pure അഹങ്കാരം. ഒന്ന് അങ്ങോട്ട് നോക്കിയാൽ ഒന്നുകൂടി നോക്കാൻ പേടി തോന്നുന്ന ലെവൽ അഹങ്കാരം നിറഞ്ഞ ഭാവം.

എങ്ങനെ ആണ്, ഒട്ടും ജാഡ കൈവിടാതെ, ഇങ്ങനെ ചിരിക്കാൻ പറ്റുന്നത്? എനിക്ക് ബഹുമാനം തോന്നി. മാത്രമല്ല, ഏത് ചിരിയേക്കാളും ഭംഗി അതിന് ഉണ്ട്. അഹങ്കാരം നിറഞ്ഞ, പേടി തോന്നിപ്പിക്കുന്ന ചിരി.

അത് കണ്ടപ്പോൾ എൻ്റെ ചിരി തിയറി മുഴുവൻ എടുത്ത് തോട്ടിൽ കളയാനും തോന്നി. (പക്ഷേ കളയണ്ട, അതാണല്ലോ സത്യത്തിൽ ഇവിടെ വരെ എങ്കിലും എത്തിച്ചത്.)

ആ ചിരിയും അനുബന്ധ സംഭവങ്ങളും ഒരു സെക്കന്റിനുള്ളിൽ അവസാനിച്ചെങ്കിലും, അതിൻ്റെ പ്രതിഫലനം ഉണ്ടായി വന്നത് ഒരു പത്ത് സെക്കന്റ് കഴിഞ്ഞാണ്.

ജീൻസിന്റെ ഉള്ളിൽ കുണ്ണ കമ്പിയായി എന്നു മാത്രം പറഞ്ഞാൽ പോര, ജീവിതത്തിൽ ഇതു വരെ ഇത്രയും കമ്പി ആയതായി എൻ്റെ അറിവിൽ ഇല്ല എന്നു കൂടി പറയണം! അതും വെറും ഒരു ചിരി കൊണ്ട്.

അവർക്ക് എന്തൊക്കെയോ പ്രത്യേകത ഉണ്ട്. വെറും സൗന്ദര്യം അല്ല. ഞാൻ ജീവിതത്തിൽ മിണ്ടിയിട്ടും ചിരിച്ചിട്ടും ഉള്ള ഏറ്റവും സൗന്ദര്യമുള്ള പെണ്ണൊന്നും അല്ല അവർ. പക്ഷേ എന്തോ..അവർക്ക് ഉള്ള ആ ലുക്ക് ആണ് ശരിക്കും കമ്പി ആക്കുന്നത്. അത് വെറും സൗന്ദര്യമല്ല.

അവിടെ ഇങ്ങനെ ഇത്രയും ഭീകര കമ്പി അടിച്ച് ഇരിക്കാൻ പറ്റാതെ..എനിക്ക് എന്തൊക്കെയോ സ്റ്റിമുലേഷനും, ഹോർമോണും ഒക്കെ കൂടി കൈവിട്ട് പോകും എന്ന അവസ്ഥ വന്നപ്പോൾ, അവിടുന്ന എഴുന്നേറ്റ് കുറച്ച് നേരം മാറി നിൽക്കാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.

സീറ്റിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് പോയി ഡോറിൻ്റെ അടുത്ത്, വിക്രമാദിത്യനിലെ ട്രെയിനിൽ നിന്ന് ചാടാൻ നിൽക്കുന്ന ആദിത്യൻ സ്റ്റൈലിൽ നിന്നു. (ചാടാനൊന്നുമല്ല. കാറ്റ് കൊള്ളാൻ അതാണ് ബെസ്റ്റ്. NB: വീണാൽ കമ്പനിക്ക് ഉത്തരവാദിത്വം ഉണ്ടായിരിക്കുന്നതല്ല.)

അങ്ങനെ നിന്ന് പതിയെ ഹോർമോൺ ലെവൽ ഒക്കെ നോർമൽ ആയി. കമ്പിയൊക്കെ താഴ്ന്ന്, കാറ്റൊക്കെ കൊണ്ട് ഒരു അഞ്ച് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പൊ, പുറകിൽ നിന്ന് ഒരു ശബ്ദം. “ഹിന്ദി അറിയാമായിരുന്നു അല്ലേ…”

ഈ പാർട്ടിലും കമ്പി ഇല്ല എന്ന് അറിയാം. ക്ഷമിക്കണം. അടുത്ത പാർട്ട് ഉറപ്പായും കളിയിൽ എത്തും. എന്തെങ്കിലും നിർദ്ദേശങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിലോ, സംസാരിക്കാനോ മെയിൽ അയച്ചാൽ സന്തോഷം – [email protected]