സൗമ്യ – 3 (പ്രതികാരം)

This story is part of the സൗമ്യ (കമ്പി നോവൽ) series

ഞാൻ സൗമ്യ. കൊച്ചിയിലെ ഒരു ഫ്ലാറ്റിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് താമസിക്കുന്ന, ഡിവോഴ്സ് കഴിഞ്ഞ ഒരു ഐടി പ്രൊഫഷണൽ. സ്നേഹത്തിനുവേണ്ടി കൊതിച്ച എൻ്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നുവന്ന നിഹാൽ, എൻ്റെ ശരീരത്തെയും മനസ്സിനെയും ഒരുപോലെ പ്രണയിക്കുന്നു എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിച്ചു. പക്ഷെ ആ വിശ്വാസം എൻ്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ തെറ്റായിരുന്നു.

കഴിഞ്ഞ ഭാഗത്ത്, നിഹാലിൻ്റെ സ്നേഹം എങ്ങനെയാണ് എന്നെ അടിമയാക്കി മാറ്റിയതെന്ന് നിങ്ങൾ വായിച്ചല്ലോ. അവൻ്റെ വീട്ടുകാർ എന്നെ, ഒരു ‘ഡിവോഴ്സി’ ആയതുകൊണ്ട് സ്വീകരിക്കില്ല എന്ന് പറഞ്ഞ് എന്നെ ഒഴിവാക്കിയപ്പോൾ, അവനെ നഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കാൻ ഞാൻ എൻ്റെ ആത്മാഭിമാനം പണയം വെച്ചു. അവൻ്റെ വെറുമൊരു ആവശ്യമായി മാറി. അവൻ്റെ കൂട്ടുകാർക്ക് മുന്നിൽ എന്നെ അപമാനിച്ചു, ഒടുവിൽ അവനുവേണ്ടി ഒരു വേശ്യയെപ്പോലെ പെരുമാറിയപ്പോൾ, അതേ പേര് വിളിച്ച് അവൻ എന്നെ ആട്ടിപ്പുറത്താക്കി. ആത്മാവ് നഷ്ടപ്പെട്ട്, തകർന്ന് തരിപ്പണമായി അവൻ്റെ ഫ്ലാറ്റിൻ്റെ പടിയിറങ്ങുമ്പോൾ, എൻ്റെ മുന്നിൽ ഇരുട്ട് മാത്രമായിരുന്നു. അതിന് ശേഷമാണ് ഈ കഥ തുടങ്ങുന്നത്.

ആ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് തിരികെ വന്ന് വാതിലടച്ചപ്പോൾ എൻ്റെ ലോകം നിശ്ചലമായി. അവൻ്റെ ഗന്ധം തങ്ങിനിൽക്കുന്ന ആ മുറികളിൽ ഞാൻ ശ്വാസംമുട്ടി. ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയത് ഞാനറിഞ്ഞില്ല. പകൽ മുഴുവൻ കട്ടിലിൽ ചുരുണ്ടുകൂടി കിടക്കും, രാത്രിയാവുമ്പോൾ ഒറ്റയ്ക്കാണെന്ന ചിന്ത എന്നെ ഭ്രാന്തുപിടിപ്പിച്ചു. എൻ്റെ ശരീരം പക്ഷേ ഒന്നും മറന്നിരുന്നില്ല, അത് വീണ്ടും അവൻ്റെ സ്പർശനങ്ങൾക്കായി കൊതിച്ചു.

സഹിക്കാൻ വയ്യാതെ വന്ന രാത്രികളിൽ, ഞാൻ എൻ്റെ ശരീരത്തെ സ്വയം തൊട്ടു. കണ്ണുകളടച്ച് അവനെ ഓർക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ അപമാനം കൊണ്ട് നെഞ്ച് പിടയും. വിരലുകൾ കൊണ്ട് ഒരു നിമിഷത്തെ സുഖം തേടുമ്പോൾ, അതിനുശേഷം കിട്ടിയത് വെറുപ്പും കണ്ണുനീരും മാത്രമായിരുന്നു. ആരും സ്നേഹിക്കാനില്ലാത്ത എൻ്റെ ശരീരത്തിൻ്റെ ആവശ്യം തീർക്കാൻ അവസാനം ഞാൻ മാത്രം ബാക്കിയായി.

ദിവസങ്ങളോളം ആ മുറിയിൽ അടച്ചിരുന്ന എന്നെത്തേടി അവസാനം എൻ്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത കൂട്ടുകാരി അനു വന്നു. പലതവണ വിളിച്ചിട്ടും ഫോൺ എടുക്കാത്തതുകൊണ്ട് വാതിലിൽ നിർത്താതെ മുട്ടിയ അവളെക്കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് കരച്ചിലടക്കാനായില്ല. ഫ്ലാറ്റിൻ്റെ അവസ്ഥയും എൻ്റെ കോലവും കണ്ട് അവൾ ഞെട്ടി.

എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കട്ടിലിലിരുത്തി അവൾ കാര്യങ്ങൾ ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം ഒന്നും പറയാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല, പക്ഷെ അവളുടെ സ്നേഹത്തിനു മുന്നിൽ എൻ്റെ എല്ലാ നിയന്ത്രണവും വിട്ടുപോയി. ഞാൻ എല്ലാം അവളോട് പറഞ്ഞു, നിഹാൽ എന്നെ സ്നേഹിച്ചത് മുതൽ അവസാനം ഒരു വേശ്യയെന്ന് വിളിച്ച് ഉപേക്ഷിച്ചത് വരെ.

എല്ലാം കേട്ടുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണിൽ ദേഷ്യമായിരുന്നു. “അവൻ അങ്ങനെയൊരു ചെറ്റയാണെന്ന് ഞാൻ അപ്പോഴേ നിന്നോട് പറഞ്ഞതല്ലേ,” അവൾ പറഞ്ഞു.

കുറച്ചുനേരം എന്നെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ച ശേഷം അവൾ പറഞ്ഞു, “സൗമ്യ, ഞാനൊരു കാര്യം പറഞ്ഞാൽ നീ എന്നെ തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്. നിൻ്റെ പ്രശ്നം നിഹാൽ മാത്രമല്ല, നിൻ്റെ ഒറ്റപ്പെടലും പിന്നെ ചില ശാരീരിക ആവശ്യങ്ങളുമാണ്. അവൻ നിൻ്റെ ശരീരത്തെയാണ് ഉപയോഗിച്ചത്, നിൻ്റെ മനസ്സിനെയല്ല. അതുകൊണ്ട് നിൻ്റെ മനസ്സിനെ ഇതിലേക്ക് വലിച്ചിഴയ്ക്കാതെ ശരീരത്തിൻ്റെ ആവശ്യം മാത്രം നിറവേറ്റാൻ ഒരു വഴി നോക്കിയാലോ?”

എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല. അവൾ തുടർന്നു, “സ്നേഹവും പ്രണയവുമൊന്നും ഇല്ലാതെ, വെറും ആവശ്യത്തിനുവേണ്ടി മാത്രം ഒരാളെ കിട്ടിയാൽ എന്താ? കാശ് കൊടുക്കുക, കാര്യം നടത്തുക, ഒരു ബന്ധവുമില്ലാതെ പിരിയുക. നിന്നെ ആരും കൺട്രോൾ ചെയ്യില്ല, നിനക്ക് ആരെയും പേടിക്കേണ്ട.”

അവൾ പറഞ്ഞു നിർത്തിയപ്പോൾ ഞാൻ ഞെട്ടലോടെ അവളെ നോക്കി. “നീ എന്താ പറഞ്ഞു വരുന്നത്?” എൻ്റെ ശബ്ദം നേർത്തുപോയിരുന്നു.

“സിംപിളാണ്. അവൻ നിന്നെ ഫ്രീയായി ഉപയോഗിച്ചില്ലേ? തിരിച്ച് നീയും അതുപോലെ ചെയ്യ്. പക്ഷേ ഇതിൽ നീയായിരിക്കും ബോസ്. നിനക്ക് ആവശ്യമുള്ളപ്പോൾ മാത്രം വിളിക്കാൻ പറ്റുന്ന ഒരാൾ. പ്രൊഫഷണലായിട്ട് ഈ സർവീസ് ചെയ്യുന്ന എത്രയോ പേരുണ്ട്…കോൾ ബോയ്സ്.”

ആ വാക്ക് കേട്ടപ്പോൾ എൻ്റെ മുഖം വിളറി. എനിക്ക് ദേഷ്യവും സങ്കടവും ഒരുമിച്ച് വന്നു.

“അനു, എന്തൊക്കെയാ നീയീ പറയുന്നത്? എന്നെക്കൊണ്ട് അതിനൊന്നും പറ്റില്ല,” ഞാൻ ദേഷ്യപ്പെട്ടു.

“ഓക്കേ, ഞാൻ നിർബന്ധിക്കുന്നില്ല. പക്ഷേ ഒന്നാലോചിക്ക്, നിൻ്റെ ശരീരത്തിൻ്റെ നിയന്ത്രണം നിൻ്റെ കയ്യിൽ കിട്ടുന്നത് എത്ര വലിയ ആശ്വാസമായിരിക്കുമെന്ന്. നിഹാൽ നിന്നെ ഭരിക്കുകയായിരുന്നെങ്കിൽ, ഇവിടെ നീയാണ് എല്ലാം തീരുമാനിക്കുന്നത്. അപമാനത്തേക്കാൾ നല്ലതല്ലേ അത്?”

അവൾ ഒരു വെബ്സൈറ്റിൻ്റെ പേര് എൻ്റെ ഫോണിലേക്ക് അയച്ചിട്ട് പോകാനായി എഴുന്നേറ്റു. ആ രാത്രിയിൽ, ആ വെബ്സൈറ്റിലെ മുഖമില്ലാത്ത പുരുഷന്മാരുടെ ചിത്രങ്ങളിലേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുമ്പോൾ, എൻ്റെ മനസ്സിൽ വെറുപ്പും അടങ്ങാത്ത ആഗ്രഹവും ഒരുപോലെ നിറഞ്ഞു.

അനു പോയതിന് ശേഷം രാത്രിയുടെ നിശബ്ദതയിൽ ഞാൻ വീണ്ടും തനിച്ചായി. അവൾ അയച്ച വെബ്സൈറ്റ് ഞാൻ തുറന്നു നോക്കിയില്ല. അപരിചിതനായ ഒരാൾക്ക് പണം കൊടുത്ത് എൻ്റെ ശരീരം നൽകുക എന്ന ചിന്ത എന്നെ മരവിപ്പിച്ചു. എൻ്റെ പ്രശ്നം അതായിരുന്നില്ല. എൻ്റെ പ്രശ്നം നിഹാലായിരുന്നു, അവൻ എന്നോട് ചെയ്തതായിരുന്നു.

‘പ്രതികാരം’ എന്നൊരു വാക്ക് എൻ്റെ മനസ്സിൽ ഒരു തീക്കനൽ പോലെ എരിയാൻ തുടങ്ങി. വെറുതെ എൻ്റെ ആവശ്യം തീർക്കുന്നതിൽ എന്ത് പ്രതികാരം? നിഹാലിനെ വേദനിക്കണം, അവൻ്റെ നെഞ്ചിൽത്തന്നെ കൊള്ളണം. അപ്പോഴാണ് എൻ്റെ ഓർമ്മയിലേക്ക് ആ രാത്രിയിലെ മറ്റേ മുഖം വന്നത്. സന്ദീപ് അല്ല, അവൻ്റെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന മറ്റേയാൾ. നിഹാലിൻ്റെ റൂംമേറ്റ്, അരുൺ. അവൻ അന്ന് ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല, പക്ഷെ അവൻ്റെ നോട്ടത്തിൽ ഒരുതരം സഹതാപം ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു.

ആ ചിന്ത എൻ്റെ തലച്ചോറിൽ ഒരു മിന്നൽ പോലെ പാഞ്ഞു. നിഹാൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ വിശ്വസിക്കുന്ന, അവൻ്റെ കൂടെ താമസിക്കുന്ന അവൻ്റെ കൂട്ടുകാരൻ…അവൻ എൻ്റെ കിടക്കയിൽ! ഓർക്കുമ്പോൾത്തന്നെ എൻ്റെയുള്ളിൽ ഒരു തണുപ്പ് പടർന്നു. അതായിരിക്കും യഥാർത്ഥ പ്രതികാരം.

അടുത്ത ദിവസം ഞാൻ സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ നിഹാലിൻ്റെ പ്രൊഫൈൽ പരതി. അവൻ്റെ ഫ്രണ്ട് ലിസ്റ്റിൽ നിന്ന് ഞാൻ അരുണിനെ കണ്ടെത്തി. അവൻ്റെ നമ്പർ സംഘടിപ്പിക്കാൻ എളുപ്പമായിരുന്നു. പക്ഷേ, അവനെ എങ്ങനെ സമീപിക്കും? നേരിട്ട് വിളിക്കുന്നത് മണ്ടത്തരമാണ്. ഞാൻ ഒരു കെണിയൊരുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു.

രാത്രി ഒരുപാട് വൈകിയ ശേഷം, ഞാൻ അവനൊരു മെസ്സേജ് അയച്ചു. മനഃപൂർവം തെറ്റായ ആൾക്ക് അയക്കുന്നതുപോലെ. “എനിക്ക് ഒട്ടും വയ്യടി… ആകെ ഒറ്റപ്പെട്ടപോലെ.”

അതൊരു പെൺകുട്ടിക്ക് അയക്കേണ്ട മെസ്സേജ് ആയിരുന്നു. ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചതുപോലെ, കുറച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ്റെ മറുപടി വന്നു, “ആരാ? നമ്പർ മാറിപ്പോയെന്നു തോന്നുന്നു.”

ആ മറുപടിക്ക് വേണ്ടിയായിരുന്നു ഞാൻ കാത്തിരുന്നത്. ഞാൻ ഉടനെ തിരിച്ച് മെസ്സേജ് അയച്ചു, “അയ്യോ, സോറി. ഞാൻ എൻ്റെ ഫ്രണ്ടിന് അയച്ചതായിരുന്നു.”

ഒരു ചെറിയ ഇടവേളയ്ക്കുശേഷം ഞാൻ വീണ്ടും ടൈപ്പ് ചെയ്തു, “നിങ്ങൾ അരുൺ അല്ലേ? നിഹാലിൻ്റെ ഫ്രണ്ട്? അന്ന് ഫ്ലാറ്റിൽ വെച്ച് കണ്ടിരുന്നു. സോറി, അറിയാതെ പറ്റിപ്പോയതാണ്.”

എൻ്റെ ആ മെസ്സേജ് അവനിൽ ഒരു കൗതുകമുണ്ടാക്കുമെന്ന് എനിക്കുറപ്പായിരുന്നു. അവൻ തിരിച്ചു ചോദിച്ചു, “അന്ന് നിങ്ങളെ ഒരുപാട് വിഷമിപ്പിച്ചതിന് സോറി. നിഹാലിൻ്റെ സ്വഭാവം അങ്ങനെയാണ്.”

അതായിരുന്നു എനിക്ക് വേണ്ടത്. അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ എന്നോട് ഒരു സഹതാപമുണ്ട്. ഞാൻ ആ സഹതാപത്തെ മുതലെടുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു.

“ഏയ്, നിങ്ങളുടെ തെറ്റല്ലല്ലോ. എൻ്റെ സമയദോഷം. ആരോടെങ്കിലും ഇതൊന്ന് സംസാരിക്കാൻ പറ്റിയിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് തോന്നിപ്പോകുന്നു ചിലപ്പോൾ.” ഞാൻ എൻ്റെ ദുർബലമായ ഭാഗം അവനുമുന്നിൽ തുറന്നുവെച്ചു.

സംസാരം പതിയെ വളർന്നു. ഞാൻ നിഹാലിനെക്കുറിച്ച് ഒന്നും കുറ്റം പറഞ്ഞില്ല, പകരം എൻ്റെ ഒറ്റപ്പെടലിനെയും വിഷാദത്തെയും കുറിച്ച് മാത്രം സംസാരിച്ചു. ഓരോ വാക്കിലും ഞാൻ എത്രത്തോളം തകർന്ന ഒരു സ്ത്രീയാണെന്ന് അവനെ ബോധ്യപ്പെടുത്തി. നിഹാൽ എന്നെക്കുറിച്ച് അവനോട് മോശമായി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകുമെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു.

“നിഹാൽ പറയുന്നപോലെയൊരു ആളല്ല ഞാൻ,” ഞാൻ ഇടയ്ക്ക് പറഞ്ഞുനിർത്തി. ആ സംഭാഷണം അവനിൽ എന്നെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരണകൾ മാറ്റുകയായിരുന്നു.

രണ്ടുദിവസത്തെ ചാറ്റിംഗിന് ശേഷം ഒരു രാത്രി ഞാൻ അവസാനത്തെ ആണി അടിച്ചു. “എനിക്ക് വല്ലാത്ത പേടി തോന്നുന്നു, അരുൺ. ഈ ഫ്ലാറ്റിൽ ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കാൻ. വെറുതെ ഒന്ന് സംസാരിച്ചിരിക്കാൻ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് തോന്നിപ്പോവുന്നു.” അതൊരു അപേക്ഷയായിരുന്നു. ഒരു പുരുഷൻ്റെ ഉള്ളിലെ സംരക്ഷകൻ എന്ന ഭാവത്തെ ഉണർത്താനുള്ള ഒരു കെണി.

അവൻ കുറച്ചുനേരം മറുപടി അയച്ചില്ല. പിന്നെ അവൻ്റെ മെസ്സേജ് വന്നു, “ഞാൻ വന്നാൽ നിഹാൽ അറിയുമ്പോൾ പ്രശ്നമാകില്ലേ?”

ഞാൻ പെട്ടെന്ന് മറുപടി കൊടുത്തു, “ഇതാരും അറിയണ്ട. എനിക്ക് സംസാരിക്കാൻ ഒരാളെ മാത്രം മതി. ഒരു സഹായമായി കണ്ടാൽ മതി. വേറൊന്നും വിചാരിക്കരുത്.”

എൻ്റെ ആ മറുപടിയിൽ അവൻ വീണു. “ശരി, ഞാൻ വരാം,” അവൻ സമ്മതിച്ചു.

ഫോൺ കട്ടിലിലേക്ക് വെക്കുമ്പോൾ എൻ്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു. അത് സന്തോഷത്തിൻ്റേതായിരുന്നില്ല, പകരം ഒരു വേട്ടക്കാരിയുടെ തണുത്ത ചിരിയായിരുന്നു. എൻ്റെ പ്രതികാരത്തിൻ്റെ ആദ്യത്തെ ഇര എൻ്റെ വലയിലേക്ക് നടന്നടുക്കുകയായിരുന്നു.

അവനെ പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ എൻ്റെ ഹൃദയം പടപടാ ഇടിച്ചു, പക്ഷേ അത് പേടികൊണ്ടോ സന്തോഷംകൊണ്ടോ ആയിരുന്നില്ല, ഉള്ളിൽ ആളിക്കത്തുന്ന പ്രതികാരത്തിൻ്റെ തീ കൊണ്ടായിരുന്നു. നിഹാലിനുവേണ്ടി ഒരുങ്ങിയതുപോലെയായിരുന്നില്ല ഞാൻ അരുണിനുവേണ്ടി ഒരുങ്ങിയത്.

മുറിയിൽ സുഗന്ധം നിറയ്ക്കുന്ന പെർഫ്യൂമിനു പകരം, മനസ്സിനെ ശാന്തമാക്കുന്ന ഒരു ലാവൻഡർ തിരി ഞാൻ കത്തിച്ചുവെച്ചു. ദേഹം മുഴുവൻ കാണിക്കുന്ന സെക്സിയായ വസ്ത്രങ്ങൾക്കു പകരം, അയഞ്ഞ, ഇളം നീല നിറത്തിലുള്ള ഒരു കോട്ടൺ നൈറ്റി ഞാൻ ധരിച്ചു. എന്നെ കാണുമ്പോൾ ആർക്കും സഹതാപം തോന്നണം, കാമം തോന്നരുത്. മുറിയിലെ ലൈറ്റുകൾ മങ്ങിയ വെളിച്ചം മാത്രം നൽകി. ഇത് പ്രണയത്തിനുള്ള ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല, എൻ്റെ നാടകത്തിൻ്റെ അവസാന രംഗത്തിനായുള്ള സ്റ്റേജ് ഒരുക്കമായിരുന്നു.

രാത്രി 11 മണിയോടെ കോളിംഗ് ബെൽ അടിച്ചു. ഞാൻ ചെന്ന് വാതിൽ തുറന്നപ്പോൾ മുന്നിൽ അരുൺ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ്റെ മുഖത്ത് നല്ല പരിഭ്രമമുണ്ടായിരുന്നു, തെറ്റ് ചെയ്യാൻ പോകുന്ന ഒരു കുട്ടിയെപ്പോലെ. ഞാൻ അവനെ നോക്കി വിളറിയ, സങ്കടം നിറഞ്ഞ ഒരു ചിരി നൽകി. “വരൂ,” എന്ന് പതുക്കെ പറഞ്ഞ് ഞാൻ അവന് വഴിയൊരുക്കി.

അകത്തുകയറി സോഫയിലിരുന്നിട്ടും അവൻ അസ്വസ്ഥനായിരുന്നു. “നിഹാൽ അറിഞ്ഞാൽ…” അവൻ പറഞ്ഞുതുടങ്ങുന്നതിനു മുൻപേ ഞാൻ കൈകൊണ്ട് അവനെ തടഞ്ഞു.

“അവനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കേണ്ട, പ്ലീസ്… എനിക്കത് താങ്ങാൻ പറ്റില്ല.” എൻ്റെ ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു. എൻ്റെ ആ ഭാവം കണ്ടപ്പോൾ അവൻ്റെ മുഖത്തും വിഷമം നിറഞ്ഞു. അവൻ നിശബ്ദനായി.

ഞാൻ അവൻ്റെ എതിർവശത്തുള്ള സോഫയിൽ പോയിരുന്ന് സംസാരം തുടങ്ങി. എൻ്റെ വിഷാദത്തെക്കുറിച്ചും ഒറ്റപ്പെടലിനെക്കുറിച്ചും ഞാൻ വാചാലയായി. ഈ ഫ്ലാറ്റിലെ ചുമരുകൾ രാത്രിയിൽ എന്നെ വിഴുങ്ങാൻ വരുന്നതുപോലെ തോന്നുമെന്നും, ചിലപ്പോൾ എൻ്റെ ശബ്ദം പോലും ഞാൻ മറന്നുപോകുമെന്നും ഞാൻ പറഞ്ഞു. ഓരോ വാക്കിലും എൻ്റെ കവിളിലൂടെ കണ്ണുനീർ ഒഴുകി. ഞാൻ തകർന്ന ഒരു പാവയാണെന്ന് അവനെ പൂർണ്ണമായി വിശ്വസിപ്പിക്കണമായിരുന്നു.

എൻ്റെ കരച്ചിൽ കണ്ടപ്പോൾ അവൻ എഴുന്നേറ്റ് എൻ്റെയടുത്തേക്ക് വന്നു, എൻ്റെ തോളിൽ പതുക്കെ കൈവെച്ചു. അതായിരുന്നു ഞാൻ കാത്തിരുന്ന നിമിഷം. ഞാൻ ആ സ്പർശനത്തിൽ ഒന്നു വിറച്ചതുപോലെ അഭിനയിച്ചു, പിന്നെ കരച്ചിലടക്കാനെന്ന വ്യാജേന അവൻ്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. അവൻ ഒരു നിമിഷം അമ്പരന്നു, പിന്നെ എന്നെ ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് എൻ്റെ പുറത്തു തട്ടി.

അവൻ്റെ ശരീരത്തിൻ്റെ ചൂടിൽ എൻ്റെ പ്രതികാരത്തിന് ശക്തി കൂടുകയായിരുന്നു. ഞാൻ മുഖമുയർത്തി അവൻ്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. എൻ്റെ കണ്ണുനീർ കണ്ടിട്ടാവാം, അവൻ്റെ മുഖം എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.

“നിങ്ങളൊരു നല്ല മനുഷ്യനാണ് അരുൺ… അവനെപ്പോലെയല്ല,” ഞാൻ കിതച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ആ വാക്കുകൾ അവനിൽ എന്ത് മാറ്റമാണ് ഉണ്ടാക്കിയതെന്ന് എനിക്കറിയില്ല, അവൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ സഹതാപത്തിനു പകരം വേറെന്തോ ഭാവം നിറഞ്ഞു. അവൻ എൻ്റെ മുഖം കൈകളിലെടുത്തു, അവൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ എൻ്റെ ചുണ്ടുകളോട് അടുത്തു. ആ ചുംബനം സൗമ്യമായിരുന്നു, ഒരു ആശ്വാസം നൽകുന്നതുപോലെ.

പക്ഷെ എൻ്റെയുള്ളിൽ അത് വെറുപ്പിൻ്റെ ചുംബനമായിരുന്നു. എൻ്റെ കൈകൾ അവൻ്റെ കഴുത്തിൽ ചുറ്റി. അവൻ്റെ കൈകൾ എൻ്റെ നൈറ്റിയുടെ നേർത്ത തുണിക്കു മുകളിലൂടെ എൻ്റെ ശരീരത്തിൽ അമർന്നു, എൻ്റെ പ്രതികാരത്തിൻ്റെ ചൂടിൽ അവൻ ഉരുകിത്തുടങ്ങുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു.

അവൻ്റെ ചുംബനം ആഴത്തിലുള്ളതായി മാറിയപ്പോൾ ഞാൻ പ്രതികരിച്ചില്ല, പകരം എൻ്റെ ശരീരം അവന് വിട്ടുകൊടുത്തു. അവൻ എൻ്റെ നൈറ്റി പതുക്കെ ഊരി മാറ്റുമ്പോൾ ഞാൻ കണ്ണുകളടച്ച് നിശ്ചലയായി കിടന്നു. എൻ്റെ നഗ്നമായ ശരീരത്തിലേക്ക് നോക്കിയ അവൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ കാമമായിരുന്നില്ല, സഹതാപം കലർന്ന ഒരു ആരാധനയായിരുന്നു.

എൻ്റെ ശരീരത്തിലെ ഓരോ ഇഞ്ചിലും അവൻ ആശ്വാസം തരാനെന്നപോലെ ചുംബിച്ചു. എൻ്റെയുള്ളിൽ പക്ഷെ വെറുപ്പായിരുന്നു. അവൻ്റെ ഓരോ സ്പർശനവും നിഹാലിനേൽക്കുന്ന ഓരോ അടിയായി ഞാൻ സങ്കൽപ്പിച്ചു. അവൻ എൻ്റെയുള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചപ്പോൾ എൻ്റെ വായിൽ നിന്ന് വന്നത് സുഖത്തിൻ്റെ ശബ്ദമായിരുന്നില്ല, വേദനയുടേയും കീഴടങ്ങലിൻ്റേതുമായിരുന്നു.

ഞാൻ എൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ അടർത്തി. അത് കണ്ടിട്ടാവണം, അവൻ്റെ വേഗത കുറഞ്ഞു, അവൻ കൂടുതൽ കരുതലോടെ പെരുമാറാൻ തുടങ്ങി. അവൻ കരുതിയിരിക്കാം അത് സ്നേഹമാണെന്ന്, പക്ഷെ എൻ്റെ മനസ്സിൽ നിഹാലിൻ്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞു, അവൻ്റെ ലോകം തകരുന്ന ശബ്ദം ഞാൻ കേട്ടു.

അവന് സ്ഖലനം സംഭവിച്ച് എൻ്റെ ദേഹത്തേക്ക് തളർന്നു വീണപ്പോൾ എൻ്റെ നാടകം തുടങ്ങി. ഞാൻ അവനെ ശക്തിയായി തള്ളിമാറ്റി, പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റ് ബെഡ്ഷീറ്റ് കൊണ്ട് എൻ്റെ ശരീരം മറച്ചു. മുറിയുടെ ഒരു കോണിലേക്ക് ഒതുങ്ങിയിരുന്ന് ഞാൻ മുഖം പൊത്തിക്കരയാൻ തുടങ്ങി.

എൻ്റെ കരച്ചിൽ കണ്ട് അരുൺ ആകെ ഭയന്നുപോയി. “സൗമ്യ…എന്തുപറ്റി?” അവൻ ചോദിച്ചു.

“ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലായിരുന്നു,” ഞാൻ വിറയ്ക്കുന്ന ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ… ഞാൻ അത്തരമൊരു പെണ്ണല്ല. എൻ്റെ അവസ്ഥ മുതലെടുത്ത്…അയ്യോ, ഞാനെന്താണീ ചെയ്തത്?” എൻ്റെ ഓരോ വാക്കിലും ഞാൻ സ്വയം പഴിച്ചു, പക്ഷെ എൻ്റെ കണ്ണുകൾ അവനെ കുറ്റക്കാരനാക്കുകയായിരുന്നു. എൻ്റെ കരച്ചിലും വാക്കുകളും കേട്ട് അവൻ്റെ മുഖത്ത് കുറ്റബോധം നിറഞ്ഞു. താൻ ഒരു ദുർബലയായ സ്ത്രീയെ അവളുടെ അവസ്ഥ മുതലെടുത്ത് ഉപയോഗിച്ചുവെന്ന് അവൻ വിശ്വസിച്ചു.

“സൗമ്യാ, പ്ലീസ്… കരയരുത്. ഇത്… ഇത് എൻ്റെ തെറ്റാണ്,” അവൻ എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വരാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ നിന്നെ നിർബന്ധിച്ചു, അല്ലേ? ഞാൻ അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ പാടില്ലായിരുന്നു. എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം.” അവൻ്റെ ശബ്ദം യാചനയുടേതായിരുന്നു.

“ക്ഷമയോ? ഇനി എന്തിനാ? എല്ലാം കഴിഞ്ഞില്ലേ? നിങ്ങളും അവനെപ്പോലെയാണെന്ന് ഞാൻ കരുതിയില്ല. എൻ്റെ ജീവിതം വീണ്ടും തോറ്റുപോയി,” ഞാൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി.

ആ താരതമ്യം അവനെ ശരിക്കും വേദനിപ്പിച്ചു. നിഹാലിനെപ്പോലെ ഒരു ചെറ്റയാണോ താനും എന്ന ചിന്ത അവനെ തളർത്തി. അവൻ എൻ്റെ മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തിയിരുന്നു.

“അല്ല സൗമ്യാ, ഞാൻ അവനെപ്പോലെയല്ല. ഒരിക്കലുമല്ല. ഞാൻ നിന്നെ വേദനിപ്പിക്കില്ല, സത്യം.” അവൻ എൻ്റെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു.

അവൻ പൂർണ്ണമായും എൻ്റെ കെണിയിൽ വീണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. ഞാൻ കരച്ചിലടക്കി, നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അവൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.

“എനിക്ക് ആരെയും വിശ്വാസമില്ല,” ഞാൻ പതുക്കെ പറഞ്ഞു.

“എന്നെ വിശ്വസിക്കണം. ഞാൻ നിൻ്റെ കൂടെയുണ്ടാകും. ഇത് നമ്മൾ രണ്ടുപേരും മാത്രം അറിഞ്ഞാൽ മതി. ഞാൻ നിന്നെ ഒരിക്കലും ഉപേക്ഷിക്കില്ല, നിഹാൽ ചെയ്തതുപോലെ,” അവൻ ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു.

ആ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ എൻ്റെ തല അവൻ്റെ തോളിൽ ചായ്ച്ചു. അവൻ എന്നെ ചേർത്തുപിടിച്ച് ആശ്വസിപ്പിക്കുമ്പോൾ എൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ കണ്ണുനീരായിരുന്നില്ല, പകരം വിജയിയുടെ ക്രൂരമായ തിളക്കമായിരുന്നു.

നിഹാലിനെ നശിപ്പിക്കാനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല ആയുധം എൻ്റെ കയ്യിൽ കിട്ടിയിരിക്കുന്നു, അവൻ്റെ ഏറ്റവും വിശ്വസ്തനായ കൂട്ടുകാരൻ. അവൻ എന്നെ സംരക്ഷിക്കുമെന്ന് വാക്കു തരുമ്പോൾ, അവൻ്റെ ജീവിതം നശിപ്പിക്കാൻ പോവുകയാണെന്ന് ആ പാവം അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.

അവനെ എൻ്റെ കൈപ്പിടിയിലൊതുക്കാൻ കുറ്റബോധം മാത്രം പോരാ എന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. കുറ്റബോധം അവനെ എൻ്റെയടുത്ത് നിർത്തും, പക്ഷെ എന്നെ വെറുമൊരു ഉത്തരവാദിത്തമായിട്ടേ അവൻ കാണൂ. അവന് എന്നോട് അഡിക്ഷൻ തോന്നണം, എൻ്റെയടുത്ത് വരാതിരിക്കാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ വരണം.

നിഹാലിനു വേണ്ടി ഞാൻ പഠിച്ച ആ പുതിയ പാഠങ്ങൾ, എൻ്റെ ആത്മാഭിമാനം കൊന്ന ആ കഴിവുകൾ, ഇപ്പോൾ എൻ്റെ പ്രതികാരത്തിനുള്ള ഏറ്റവും വലിയ ആയുധമായി മാറി. അടുത്ത തവണ അവൻ വന്നപ്പോൾ, ഞാൻ കരയുന്ന ദുർബലയായ സ്ത്രീയായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് അവൻ്റെ ആശ്വാസം മാത്രം ആഗ്രഹിക്കുന്ന, അവനിൽ മാത്രം അഭയം കണ്ടെത്തുന്ന ഒരുവളായി ഞാൻ മാറി.

എൻ്റെ ആദ്യത്തെ നീക്കം തന്നെ അവനെ ഞെട്ടിക്കുന്നതായിരുന്നു. സംസാരത്തിനിടയിൽ ഞാൻ പതുക്കെ അവൻ്റെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു.

“അരുൺ… അന്ന് സംഭവിച്ചതിന് എനിക്ക് നിന്നോട് ദേഷ്യമില്ല. സത്യം പറഞ്ഞാൽ, എൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായിട്ടാണ് ഒരാൾ എന്നെ ഇത്രയും സ്നേഹത്തോടെ തൊടുന്നത്.”

ഞാൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ എൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ നനവുണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ അത് അഭിനയമായിരുന്നില്ല. ആ താരതമ്യം സത്യമായിരുന്നു. നിഹാലിൻ്റെ മൃഗീയമായ സ്പർശനങ്ങളുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ അരുണിൻ്റെ തലോടൽ ആശ്വാസം നൽകുന്നതായിരുന്നു. എൻ്റെ ഈ വാക്ക് അവനിൽ ഉണ്ടാക്കിയ ആത്മവിശ്വാസം വളരെ വലുതായിരുന്നു. അവൻ നിഹാലിനെക്കാൾ മുകളിലാണെന്ന് അവൻ വിശ്വസിച്ചു.

അന്ന് രാത്രി, ഞാൻ എൻ്റെ ശരീരത്തെ ഒരു ആയുധമായി ഉപയോഗിച്ചു. നിഹാലിനുവേണ്ടി ഞാൻ പഠിച്ച ഓരോ വിദ്യയും ഞാൻ പുറത്തെടുത്തു. പക്ഷെ അത് യാന്ത്രികമായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് ലജ്ജയോടെ, അവനിൽ അലിഞ്ഞുചേർന്നുകൊണ്ടായിരുന്നു.

എൻ്റെ നാവ് അവൻ്റെ ശരീരത്തിൽ സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ, അതവന് പുതിയ അനുഭവങ്ങൾ നൽകി. നിഹാൽ എൻ്റെ ശരീരത്തെ കീഴടക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ, ഞാൻ അരുണിൻ്റെ ശരീരത്തെ ആരാധിക്കുന്നതുപോലെ പെരുമാറി. അവൻ്റെ ഓരോ ചെറിയ പ്രതികരണങ്ങൾക്കും ഞാൻ പ്രാധാന്യം നൽകി.

“എന്നെ ഇങ്ങനെ സുഖിപ്പിക്കാൻ ആർക്കും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല,” എന്ന് ഞാൻ കിതച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞപ്പോൾ, അത് അവന് നൽകിയ ഊർജ്ജം ഞാൻ കണ്ടു.

ഓറൽ സെക്സിൽ ഞാൻ എൻ്റെ എല്ലാ കഴിവും പുറത്തെടുത്തു. എൻ്റെ ചുണ്ടുകളുടെയും നാവിൻ്റെയും ചലനങ്ങൾ അവനെ ഭ്രാന്തുപിടിപ്പിച്ചു. അവൻ എന്നെ ബെഡ്‌റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയപ്പോൾ, ഞാൻ അവനെ നയിക്കാൻ അനുവദിച്ചു, പക്ഷെ ബെഡ്ഡിൽ ഞാൻ നിയന്ത്രണം ഏറ്റെടുത്തു.

ഞാൻ അവനു മുകളിൽ കയറിയിരുന്നു. എൻ്റെ ചലനങ്ങൾ എൻ്റെ മാത്രം സുഖത്തിനായുള്ളതായിരുന്നില്ല, അത് അവൻ്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട്, അവനെ ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ടായിരുന്നു. എൻ്റെ മുലകൾ അവൻ്റെ മുഖത്ത് ഉരസിയപ്പോൾ, എൻ്റെ മുടിയിഴകൾ അവൻ്റെ നെഞ്ചിൽ ഇഴഞ്ഞപ്പോൾ, അവൻ എന്ന സ്ത്രീയുടെ സൗന്ദര്യത്തിൽ പൂർണ്ണമായും മയങ്ങി. ഞാൻ അവനുവേണ്ടി മാത്രമാണ് ഇതെല്ലാം ചെയ്യുന്നതെന്ന് അവൻ വിശ്വസിച്ചു.

ഏറ്റവും പ്രധാനമായി, സെക്സിന് ശേഷം ഞാൻ അവനെ തള്ളിമാറ്റിയില്ല. നിഹാൽ ചെയ്തതുപോലെ ഞാൻ തിരിഞ്ഞുകിടന്നില്ല. ഞാൻ അവൻ്റെ നെഞ്ചിൽ തലവെച്ച് കിടന്നു, അവൻ്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് ശ്രദ്ധിച്ചു.

“എനിക്ക് നിന്നോട് സ്നേഹം തോന്നുന്നു അരുൺ,” ഞാൻ പതുക്കെ പറഞ്ഞു.

അത് കളവായിരുന്നില്ല, പക്ഷെ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചതരം സ്നേഹവുമായിരുന്നില്ല അത്. അത് ഒരു അടിമയോട് യജമാനന് തോന്നുന്ന വാത്സല്യം മാത്രമായിരുന്നു. എൻ്റെ ഈ പ്രവൃത്തികൾ അവനെ പൂർണ്ണമായും മാറ്റി. കുറ്റബോധം എവിടെയോ പോയിമറഞ്ഞു. പകരം, എന്നെ മാത്രം ആവശ്യമുള്ള, എന്നിൽ മാത്രം സുഖം കണ്ടെത്തുന്ന ഒരു പുരുഷനായി അവൻ മാറി. അവൻ എൻ്റെ സ്നേഹത്തിനും ശരീരത്തിനും വേണ്ടി യാചിക്കാൻ തുടങ്ങി. നിഹാലിൻ്റെ റൂംമേറ്റ്, അവൻ്റെ ഏറ്റവും വിശ്വസ്തനായ സുഹൃത്ത്, ഇപ്പോൾ എൻ്റെ കളിപ്പാവ മാത്രമായി മാറിയിരുന്നു.

അരുൺ എൻ്റെ ശരീരത്തിലും സ്നേഹത്തിലും പൂർണ്ണമായും അടിമയായെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായപ്പോൾ, ഞാൻ എൻ്റെ കളത്തിലെ അവസാനത്തെ കരു നീക്കി. ഒരു രാത്രി, ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് കിടക്കുമ്പോൾ, ഞാൻ അവൻ്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖം ചേർത്ത് കരയാൻ തുടങ്ങി.

“എന്താ പറ്റിയത്?” അവൻ പരിഭ്രമത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“എനിക്കിനിയും പേടിച്ചുകൊണ്ട് ജീവിക്കാൻ വയ്യ അരുൺ,” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“നിഹാൽ അതൊക്കെ എന്നോട് ചെയ്തത് നിങ്ങളുടെ ആ ഫ്ലാറ്റിൽ വെച്ചാണ്. അവൻ്റെ കൂട്ടുകാരുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് എന്നെ അപമാനിച്ചത്..ആ ഓർമ്മകൾ എന്നെ ഉറങ്ങാൻ സമ്മതിക്കുന്നില്ല. എനിക്കവനെ ഒന്ന് മുഖാമുഖം കാണണം. ഞാൻ തകർന്നവളല്ല എന്ന് അവൻ്റെ മുഖത്ത് നോക്കി എനിക്ക് പറയണം. പക്ഷെ എനിക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് പോകാൻ പേടിയാണ്…നീ എൻ്റെ കൂടെ വരുമോ? നിൻ്റെ കൈപിടിച്ച് എനിക്ക് ആ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് ഒന്ന് കയറണം. എൻ്റെ ശക്തി നീയാണെന്ന് അവനൊന്ന് കാണണം.”

എൻ്റെ ഈ അപേക്ഷ അവനെ ഒരു യഥാർത്ഥ ഹീറോയാക്കി മാറ്റി. അവൻ്റെ കാമുകിയെ അപമാനിച്ചവൻ്റെ മുന്നിലേക്ക് അവളെ സംരക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് ചെല്ലുക എന്ന ചിന്ത അവനെ ആവേശം കൊള്ളിച്ചു.

“നമ്മൾ പോകും,” അവൻ ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു. “അവൻ നിന്നോട് ഒരക്ഷരം മിണ്ടാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല.”

ഞങ്ങൾ ഒരു ദിവസം തീരുമാനിച്ചു, നിഹാൽ ഫ്ലാറ്റിൽ തന്നെയുള്ള ഒരു ശനിയാഴ്ച രാത്രി. എൻ്റെ നെഞ്ച് പ്രതികാരത്തിൻ്റെ ആനന്ദത്തിൽ വിറച്ചു. ഞാൻ അവനോടൊപ്പം കാറിൽ കയറുമ്പോൾ, എൻ്റെ കണ്ണുകൾ ഞാൻ തുടയ്ക്കുന്നതായി ഭാവിച്ചു, എന്നാൽ എൻ്റെ ഉള്ളിൽ നിഹാലിൻ്റെ തകർന്ന മുഖം ഓർത്ത് ഞാൻ ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. അരുൺ എൻ്റെ കൈകൾ മുറുകെ പിടിച്ചു, “പേടിക്കണ്ട, ഞാനില്ലേ കൂടെ.”

അരുൺ അവൻ്റെ കീ ഉപയോഗിച്ച് ഫ്ലാറ്റിൻ്റെ വാതിൽ തുറന്നു. ഹാളിൽ ടിവി കണ്ടുകൊണ്ട് ചിപ്സ് തിന്നുകയായിരുന്ന നിഹാൽ തിരിഞ്ഞുനോക്കി. അരുണിനെ കണ്ട അവൻ്റെ മുഖത്തെ ചിരി, എൻ്റെ പിന്നിൽ എന്നെ കണ്ടതും അറപ്പിലേക്കും ഞെട്ടലിലേക്കും വഴിമാറി.

അവൻ്റെ കൈയിലിരുന്ന ചിപ്സിൻ്റെ പാക്കറ്റ് താഴെ വീണു. “നീ… നീ എന്താടാ ഇവളെയും കൊണ്ട് ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്?” നിഹാൽ ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു. അവൻ എന്നെ ആ പേര് വിളിച്ചതും അരുണിൻ്റെ നിയന്ത്രണം വിട്ടു. “മിണ്ടിപ്പോകരുത്!” അരുൺ പറഞ്ഞു. “ഇവളെ ഈ അവസ്ഥയിലാക്കിയിട്ട് നിനക്ക് നാണമില്ലേടാ വീണ്ടും അവളെ അപമാനിക്കാൻ?”

നിഹാൽ ഒരു നിമിഷം ഞെട്ടിപ്പോയി. സ്വന്തം റൂംമേറ്റ്, തൻ്റെ ഉറ്റ സുഹൃത്ത്, തനിക്കെതിരെ തിരിയുന്നത് അവന് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റിയില്ല.

“ഓഹോ, അപ്പൊ ഇതായിരുന്നല്ലേ പുതിയ കളി? എൻ്റെ എച്ചിൽ തിന്നാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് എത്ര നാളായിടാ?” നിഹാൽ പറഞ്ഞു.

“നീയാണ് എച്ചിൽ! സ്നേഹിച്ച പെണ്ണിനെ ചതിച്ചിട്ട് അവളെ വേശ്യയെന്ന് വിളിക്കുന്ന നീയൊരു മനുഷ്യനല്ല!”

ഞാൻ ഒരു മൂലയിൽ നിന്ന് കരയുന്നതായി അഭിനയിച്ചു, “വേണ്ട അരുൺ…നമുക്ക് പോകാം. ഞാൻ കാരണമാ…”

എൻ്റെ കരച്ചിൽ അരുണിൻ്റെ ദേഷ്യം കൂട്ടി.

“തീർന്നു! എല്ലാം തീർന്നു! നിന്നെപ്പോലൊരു ചെറ്റയുടെ കൂടെ ഒരു നിമിഷം പോലും എനിക്കിനി പറ്റില്ല. ഞാനീ ഫ്ലാറ്റ് വിടുകയാണ്. എനിക്കും നിനക്കും തമ്മിലുള്ള സൗഹൃദം…അത് ഈ നിമിഷം തീർന്നു!” അരുൺ അലറി.

നിഹാൽ തകർന്ന് സോഫയിലേക്ക് ഇരുന്നു. അവൻ്റെ മുഖത്ത് ദേഷ്യമായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് അവിശ്വസനീയതയായിരുന്നു.

അരുൺ എൻ്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു. അവൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ ദേഷ്യവും എന്നോടുള്ള സ്നേഹവും നിറഞ്ഞിരുന്നു.

“വാ സൗമ്യാ,” അവൻ എൻ്റെ കൈപിടിച്ചു. ഞങ്ങൾ ആ ഫ്ലാറ്റിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങുമ്പോൾ ഞാൻ അവസാനമായി നിഹാലിനെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞുനോക്കി. അവൻ തലകുനിച്ച് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. സ്വന്തം സുഹൃത്ത് തന്നെ ചതിച്ചെന്ന വേദനയിൽ, പൂർണ്ണമായും ഒറ്റപ്പെട്ട്. അരുൺ എൻ്റെ കൈപിടിച്ച് പുറത്തേക്ക് നടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ അവൻ്റെ കയ്യിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു. അവൻ എന്നെ ചോദ്യഭാവത്തിൽ നോക്കി.

“അരുൺ… എൻ്റെ അവസാനത്തെ പേടിയും എനിക്ക് മാറ്റണം,” ഞാൻ വിറയ്ക്കുന്ന ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു.

“ആ മുറിയിൽ… അവൻ എന്നെ ഉപയോഗിച്ച ആ ബെഡ്ഡിൽ…അവിടെ വെച്ച് നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കണം. അവൻ്റെ ഓർമ്മകൾ പൂർണ്ണമായും മായ്ക്കാൻ എനിക്ക് നിൻ്റെ സ്നേഹം വേണം.”

എൻ്റെ കണ്ണുകളിലെ യാചന കണ്ടപ്പോൾ അരുൺ ഒരു നിമിഷം ഹാളിലിരിക്കുന്ന നിഹാലിനെ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി, പിന്നെ എൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞു. അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ ജ്വലിച്ചു. ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവൻ എൻ്റെ കൈപിടിച്ച്, നിഹാൽ കിടന്നിരുന്ന ആ ബെഡ്‌റൂമിലേക്ക് നടന്നു. ഹാളിൽ എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ട് തകർന്നിരിക്കുന്ന നിഹാലിനെ പൂർണ്ണമായും അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് ആ മുറിയുടെ വാതിൽ ഞങ്ങൾക്കു പിന്നിൽ അടയുമ്പോൾ, എൻ്റെ പ്രതികാരത്തിൻ്റെ അവസാന അധ്യായം തുടങ്ങുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു.

വാതിൽ അടഞ്ഞതും, മുറിയിലെ നിശബ്ദതയിൽ ഞങ്ങളുടെ ശ്വാസോച്ഛ്വാസം മാത്രം ബാക്കിയായി. ഈ മുറി, ഈ കട്ടിൽ… ഇവിടെയാണ് എൻ്റെ ആത്മാഭിമാനം അവൻ ചവിട്ടിയരച്ചത്. എൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് അവസാനത്തെ തുള്ളി കണ്ണുനീരും വറ്റിപ്പോയിരുന്നു. പകരം അവിടെ പ്രതികാരത്തിൻ്റെ തീയാണ് ആളിക്കത്തിയത്.

അരുൺ എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കാനായി ചേർത്തുപിടിക്കാൻ വന്നു, പക്ഷെ ഞാൻ എൻ്റെ കൈകൾ ഉയർത്തി അവനെ തടഞ്ഞു. അവൻ്റെ മുഖത്ത് ഒരു നിമിഷം അമ്പരപ്പ് നിഴലിച്ചു.

ഞാൻ എൻ്റെ നൈറ്റിയുടെ ബട്ടണുകൾ ഓരോന്നായി അഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. എൻ്റെ കണ്ണുകൾ അവൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് പിൻവലിച്ചില്ല. അതൊരു ഇരയുടെ നോട്ടമായിരുന്നില്ല, വേട്ടക്കാരിയുടെ നോട്ടമായിരുന്നു.

വസ്ത്രം എൻ്റെ തോളിൽ നിന്ന് ഊർന്ന് താഴെ വീണു. എൻ്റെ നഗ്നമായ ശരീരത്തിലേക്ക് അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ തറച്ചുനിന്നു. ഞാൻ പതുക്കെ അവൻ്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു, അവൻ്റെ ഷർട്ടിൻ്റെ ബട്ടണുകൾ വിറയ്ക്കാത്ത കൈകളോടെ അഴിച്ചുമാറ്റി.

“ഇവിടെ,” ഞാൻ അവൻ്റെ നെഞ്ചിൽ കൈവെച്ച് പതുക്കെ തള്ളി, അവനെ ആ കട്ടിലിലേക്ക് ഇരുത്തി. “അവനെൻ്റെ ശരീരത്തെയാണ് ആഗ്രഹിച്ചത്…പക്ഷെ എനിക്കിപ്പോൾ വേണ്ടത് നിൻ്റെ സ്നേഹമാണ്.”

ഞാൻ അവൻ്റെ മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തി നിന്നു. അവൻ്റെ പാൻ്റ്സിൻ്റെ സിബ്ബ് വലിച്ചൂരി അത് താഴേക്ക് വലിക്കുമ്പോൾ അവൻ ശ്വാസം അടക്കിപ്പിടിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. എൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ അവൻ്റെ തുടകളിൽ അമർന്നു. നിഹാലിനുവേണ്ടി ഞാൻ വെറുപ്പോടെ ചെയ്ത കാര്യങ്ങൾ, ഇപ്പോൾ ഞാൻ അരുണിനുവേണ്ടി ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് ചെയ്തു.

എൻ്റെ നാവിൻ്റെ ഓരോ ചലനവും അവനെ സുഖത്തിൻ്റെ കൊടുമുടിയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോവുകയായിരുന്നു. ഞാൻ മുഖമുയർത്തി നോക്കിയപ്പോൾ അവൻ കണ്ണുകളടച്ച് എൻ്റെ മുടിയിൽ വിരലോടിക്കുകയായിരുന്നു. അവൻ്റെ ശരീരത്തിൻ്റെ നിയന്ത്രണം പൂർണ്ണമായും എനിക്ക് കൈമാറിയിരിക്കുന്നു. ഈ മുറിയിൽ, ഈ നിമിഷത്തിൽ, എൻ്റെ പ്രതികാരം എത്ര മധുരമുള്ളതാണെന്ന് ഞാൻ അറിയുകയായിരുന്നു.

അവൻ്റെ ക്ഷമ നശിക്കുന്നതിന് മുൻപ് ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു. അവനെ കട്ടിലിലേക്ക് തള്ളിയിട്ടു. അവൻ്റെ മുകളിൽ കയറിയിരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഈ മുറിയുടെ അധിപയായി മാറി. ഞാൻ പതുക്കെ എൻ്റെയുള്ളിലേക്ക് അവനെ സ്വീകരിച്ചു. എൻ്റെ കണ്ണുകൾ അവൻ്റെ കണ്ണുകളുമായി കോർത്തു.

എൻ്റെ അരക്കെട്ടിൻ്റെ ചലനങ്ങൾ താളാത്മകമായിരുന്നു. ഓരോ തള്ളലിലും, നിഹാലിൻ്റെ ഓർമ്മകളുടെ ഓരോ കഷ്ണവും ഈ കട്ടിലിൽ നിന്ന് മാഞ്ഞുപോകുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. ഞാൻ എൻ്റെ വേഗത കൂട്ടി, എൻ്റെ മുലകൾ അവൻ്റെ നെഞ്ചിൽ അമർന്നു. എൻ്റെ മുടിയിഴകൾ അവൻ്റെ മുഖത്ത് വീണു. അവൻ്റെ വായിൽ നിന്ന് വരുന്ന സീൽക്കാരങ്ങൾ എൻ്റെ കാതുകൾക്ക് സംഗീതമായി തോന്നി.

“സൗമ്യാ…” അവൻ എൻ്റെ പേര് വിളിച്ചു. ഞാൻ അവൻ്റെ ചുണ്ടുകളിൽ എൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തമർത്തി. ആ ചുംബനം എൻ്റെ വിജയത്തിൻ്റെ മുദ്രയായിരുന്നു. എൻ്റെ ശരീരം മുഴുവൻ വിറച്ചു, എൻ്റെയുള്ളിൽ സുഖത്തിൻ്റെ ഒരു അഗ്നിപർവ്വതം പൊട്ടിത്തെറിച്ചു. അത് എൻ്റെ രതിമൂർച്ഛ മാത്രമായിരുന്നില്ല, എൻ്റെ പ്രതികാരത്തിൻ്റെ പൂർണ്ണതയായിരുന്നു. എന്നോടൊപ്പം തന്നെ, അരുണും എൻ്റെയുള്ളിലേക്ക് അവൻ്റെ സ്നേഹം മുഴുവൻ പകർന്നുതന്നു. ഞാൻ കിതച്ചുകൊണ്ട് അവൻ്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് തളർന്നുവീണു.

കുറേനേരം ഞങ്ങൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കിടന്നു. അരുൺ എൻ്റെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു. “ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു സൗമ്യാ. ഇനി നിനക്ക് ആരെയും പേടിക്കണ്ട,” അവൻ്റെ വാക്കുകളിൽ സത്യസന്ധതയുണ്ടായിരുന്നു.

ഞാൻ അവൻ്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖമമർത്തി. എൻ്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് വന്നത് കണ്ണുനീരായിരുന്നില്ല, എന്നെ ചങ്ങലക്കിട്ട ഭൂതകാലത്തെ ഒഴുക്കിക്കളഞ്ഞ നീർച്ചാലുകളായിരുന്നു. അരുൺ എൻ്റെ ഒരു കളിപ്പാവ മാത്രമായിരിക്കാം, പക്ഷെ അവൻ്റെ സ്നേഹം എൻ്റെ മുറിവുകൾ ഉണക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.

ഞങ്ങൾ എഴുന്നേറ്റ് വസ്ത്രം ധരിച്ചു. ഞാൻ ബെഡ്‌റൂമിൻ്റെ വാതിൽ തുറന്നു. ഹാളിൽ, അതേ സോഫയിൽ നിഹാൽ തലകുനിച്ചിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങളെ കണ്ട അവൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ ദേഷ്യമോ സങ്കടമോ ആയിരുന്നില്ല, മറിച്ച് എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടവൻ്റെ ശൂന്യതയായിരുന്നു. അവൻ്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്ത്, അവൻ്റെ സ്വന്തം മുറിയിൽ, അവൻ വലിച്ചെറിഞ്ഞ കളിപ്പാവയെ സ്നേഹിക്കുന്നത് അവൻ അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകണം.

ഞാൻ അവനെ നോക്കിയില്ല. അരുൺ എൻ്റെ കൈകളിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു. ഞങ്ങൾ ആ ഫ്ലാറ്റിൻ്റെ വാതിൽ കടന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങുമ്പോൾ, എൻ്റെ ജീവിതത്തിലെ ആ ഇരുണ്ട അധ്യായം എന്നെന്നേക്കുമായി അടയുകയായിരുന്നു. ഒരു ‘കളിപ്പാവ’യിൽ നിന്ന് സ്വന്തം ജീവിതത്തിൻ്റെ സൂത്രധാരയായി ഞാൻ മാറിയിരിക്കുന്നു. എൻ്റെ കഥ ഇവിടെ തീരുന്നില്ല, അത് ഇവിടെ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു.

Insta @witcheepless