അമ്മായിയുടെ വീട്ടില്‍!! ഭാഗം -7 (Ammayiyude Veettil !!Bhagam-7)

രാമേട്ടന് വെളിയിലേക്കിറങ്ങി. അതുവരേ വാതില്ക്കല് നിന്ന അഭി ഒരു ചുരുട്ടിയ പായും തലയിണയും മുറിയിലേക്കിട്ടു. എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു.

‘ ദാ… പായ്…. കെടക്കയൊണ്ട… പക്ഷെങ്കി….. വല്ലാണ്ടു മുഷിഞ്ഞതാ…’ അവള് എന്നേ നോക്കാതെ തന്നെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.

‘ താങ്ക്സ്…. എനിക്കീപായ തന്നേ ധാരാളം……പിന്നേ….’ അവള് തിരിഞ്ഞു നിന്നു.
‘ വിരോധല്ല്യങ്കില്……കൂജയോ പാത്രോ ഒണ്ടാരുന്നെങ്കി…. കൊറച്ചു വെള്ളം എടുത്തു
വെക്കാമാരുന്നു…..’ സങ്കോചത്തോടെയാണു ഞാനതു പറഞ്ഞത്. ഓര്ത്തിരുന്നെങ്കില് അതൊക്കെ വീട്ടില് നിന്നും കൊണ്ടു വരാമായിരുന്നു.

ഒന്നും മിണ്ടാതെ അഭി നടന്നകന്നു. ഇഷ്ടപ്പെട്ടു കാണത്തില്ലായിരിക്കും. വല്ലവനും വേണ്ടി
വിടുതിവേല ചെയ്യാന് മടി കാണും. ങാ, അല്പം കഴിഞ്ഞിട്ട് നിലാവുദിക്കും അപ്പോള് വേണമെങ്കില് കിണറ്റുകരെ പോകാവുന്നതേ ഉള്ളു. കഴിവതും ആരേയും ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാതെ
നോക്കണം. ഇപ്പോള് ഈ വീട്ടില് എന്നോടു കാരുണ്യമുള്ളത് രാമേട്ടനും കലക്കും മാത്രം. ങാ,
രണ്ടു പേരെങ്കിലുമുണ്ടല്ലോ, ആശ്വാസം.

പക്ഷേ അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഒരു കൂജയും താങ്ങിപ്പിടിച്ച് കല ചായ്പിലേക്കു വന്നു.

‘ അയ്യോ… നീയെന്തിനാ മോളേ… ഇതും പൊക്കിക്കൊണ്ടു വന്നത്… ഞാന് എടുത്തോണ്ടു
വരുമാരുന്നല്ലോ…’ ഞാന് കൂജ വാങ്ങി കസേരപ്പുറത്തു വെച്ചു ഒരു ബുക്കെടുത്തു മൂടി വെച്ചു.

‘ ഞാനെടുത്തതല്ല.. ചേച്ചി തന്നയച്ചതാ… അത്താഴം കഴിക്കാണ്ട്… വെള്ളം കുടിച്ച് വയറു
നെറക്കാനാരിക്കും.. കൊണ്ടു കൊട്… കുടിച്ച് വീര്പ്പിക്കട്ടെന്നു പറഞ്ഞു….’
‘ അങ്ങനെ പറഞ്ഞോ… എങ്കില് അങ്ങനെ തന്നെ വിചാരിച്ചോട്ടെ…’ ഞാന് ചിരിച്ചു.

‘ എങ്കില് ഗുഡ്നൈറ്റ്.. അങ്കിള്..’

‘ ഗുഡ്നൈറ്റ്…’ ഞാന് വാതില് ചാരി.

പായ് കുടഞ്ഞു വിരിച്ചു. നിറം മങ്ങിയതെങ്കിലും അലക്കിയ ഉറയിട്ട തലയിണ. പഞ്ഞിയൊക്കെ കട്ടി പിടിച്ചു. വീട്ടില് അമ്മ വെക്കുന്ന തലയിണ പോലെയുണ്ട്. എനിക്കുള്ള തലയിണ നല്ല മൃദുവായതാണ്. ഏതായാലും ഇവര് ഇത്രയെങ്കിലും തന്നല്ലോ. മെത്തയേക്കാള് സുഖം തണുത്ത പായ തന്നേ. ചൂടിനൊരാശ്വാസം കിട്ടുമല്ലോ. ഉറങ്ങാതെ കിടക്കുമ്പോള് അറിയാതെ ഓര്ത്തുപോയി. അമ്മ ഇപ്പോള് എന്തു ചെയ്യുകയായിരിക്കും. ഇന്ന് എനിക്കു വേണ്ടി ചൂടു കാപ്പി തിളപ്പിക്കണ്ടല്ലോ. പുസ്തകത്തിലേക്കു തല കുമ്പിട്ട് മയങ്ങുന്ന എന്നേ തട്ടിയുണര്ത്തേണ്ടല്ലോ. പാവം എന്റെ അമ്മ. എങ്കിലും ആ അമ്മയേ ഒരു ദിവസം ദ്രോഹിച്ചതോര്ക്കുമ്പോള് എന്നത്തേപ്പോലെ ഇപ്പോഴും മനസ്സില് നൊമ്പരം കുമിഞ്ഞു കൂടുന്നു. തന്നോടു തന്നേ പുഛം തോന്നുന്നു. വല്ലാത്ത ഒരു കുറ്റബോധവും. എങ്കിലും അമ്മ എല്ലാം മറന്നു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ഏകദേശം ഒന്നര വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുമ്പായിരുന്നു. ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച്ച രാത്രി. പതിവു പോലെ
ഞാന് അമ്മയുടെ മാറില് പറ്റിപ്പിടിച്ചു കിടക്കുന്നു.
എന്നും കിടക്കാന് നേരം അമ്മ പറയും.

‘ കൊമ്പന്മീശ വന്ന ചെക്കന്… ഇപ്പഴും അമ്മേടെ കീഴെയേ കെടന്നൊറങ്ങുവൊള്ളു….’
‘ ചുമ്മാ മിണ്ടാതെ തിരിഞ്ഞു കെടക്ക്….’

കേട്ടപാടെ അമ്മ തനിക്കു പുറം തിരിഞ്ഞു കിടക്കും. പകല് മുഴുവന് അദ്ധ്വാനിച്ച അമ്മ താനുറങ്ങിയതിനു ശേഷമേ ഉറങ്ങുകയുള്ളു. അമ്മ തിരിഞ്ഞു കിടക്കുമ്പോള് അമ്മയുടെ അരക്കെട്ടിലേക്കു ഒരു കാല് കയറ്റി വെച്ച് ആ സുന്ദരശരീരം കെട്ടിപ്പിടിച്ച് താന് കിടക്കും. പാതിമയക്കത്തില് അമ്മ നേരെ തിരിഞ്ഞു കിടന്ന് എന്നേ കെട്ടിപ്പിടിക്കും. ഞാന് കുടിച്ചുവളര്ന്ന ആ മൃദുമുലകളുടെ ചൂടില് മുഖംചായ്ച്ച് ഞാന് സുഖമായുറങ്ങും. അമ്മയുടെ മുലകള് വലുതാണെങ്കിലും നല്ല മാര്ദ്ദവമുള്ളതായിരുന്നു. യുവത്വം വിട്ടുമാറാത്ത സുന്ദരിയായ
വിധവ. എങ്കിലും അമ്മ എനിയ്ക്കെന്നും ദൈവമായിരുന്നു, ദേവിയായിരുന്നു. കുളിമുറിയില് കയറി കോളേജില് വെച്ചു കണ്ട പെണ്ണുങ്ങളേ ഓര്ത്തു വാണമടിച്ചാലും അമ്മയുടെ ശരീരത്തേ പുണര്ന്നു കിടക്കുമ്പോള് യാതൊരു അശ്ലീലവിചാരവും തന്നേ തീണ്ടാറില്ലായിരുന്നു. ചിലപ്പോഴൊക്കെ അമ്മയുടെ നഗ്നമായ തുള്ളിത്തുളുമ്പുന്ന മുലകള് മുഴുവനായും കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഇന്നുറങ്ങുമ്പോള് അതു വലിച്ചു കുടിക്കണം എന്ന ഒരു കുസൃതിയല്ലാതെ മറ്റൊന്നും തോന്നിയിട്ടില്ല. രണ്ടു മുറി മാത്രമുള്ള കൊച്ചു വീട്ടില് അമ്മ ഞാന് കാണാതെ തിരിഞ്ഞു നിന്നു തുണി മാറുമ്പോള് അപ്രതീക്ഷിതമായി ചിലപ്പോള് അമ്മയുടെ കറുത്ത രോമങ്ങള് നിറഞ്ഞ അരക്കെട്ടും കണ്ടിട്ടുണ്ട്. അപ്പോഴൊക്കെ അങ്ങോട്ടു നോക്കിപ്പോയല്ലോ എന്ന കുറ്റബോധം മാത്രമേ മനസ്സില് ഉണ്ടായിട്ടുള്ളു.

അമ്മയേയും കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അങ്ങനെ കിടക്കുമ്പോള് തൊഴുത്തില് നിന്നും പശുവിന്റെ അമറല്
കേള്ക്കാം, തുടര്ച്ചയായി അത് അമറുന്നു.

‘ ഛേ… ഈ പശുവിനൊറക്കമില്ലേ… ശല്യം…’ ഞാന് അസഹ്യതയോടെ പറഞ്ഞു.

‘ വാവല്ലേ… പശുവിനേ ചവുട്ടിക്കാറായി…. നാളെ കൊണ്ടു പോയാല് നന്നായിരുന്നു…’

‘ എങ്കി കൊച്ചാറാണനേ വിളിക്കാം… അവന് കൊണ്ടുപൊയ്ക്കോളും…’

‘ അവനേ രണ്ടു ദെവസായി കാണണല്യ… സുകുവിനോടു പറഞ്ഞാ അവന് കൊണ്ടു പോകും… അമ്പതെങ്കിലും അവന് ചോദിക്കും…’
‘ അയ്യോ… അമ്പതോ… അമ്മേ ഞാന് കൊണ്ടു പൊയ്ക്കോളാം… നാളെ ക്ലാസ്സില്ലല്ലോ… വാണിയന് രാമന്റെ വീട് അടുത്തല്ലേ… ‘
‘ അതു വേണ്ട… മോന് പശൂനേം കെട്ടി വലിച്ചോണ്ടു പോകണ്ട…’ അമ്മ വിലക്കി.
‘ ചുമ്മാതെ വേണ്ട… ഇരുപത്തഞ്ചെനിക്കു തന്നാ മതി… നാലു ദിവസം കന്റീനീന്നു ഉണ്ണാല്ലോ…’ ഞാന് പറഞ്ഞു.
‘ പോടാ… അത്യാഗ്രഹീ…. കേട്ടാ തോന്നും… നീ എന്നും കന്റീനീനു പച്ചവെള്ളമാ കുടിക്കുന്നതെന്ന്…’
‘ ഒറങ്ങ്… നാളെ നേരത്തേ വിളിച്ചാ മതി….’ ഞാന് അമ്മയുടെ ചൂടുമാറുകളില് മുഖം ഒളിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് കാലും അമ്മയുടെ അരക്കെട്ടിലേക്കു കേറ്റിവെച്ചു കിടന്നുറങ്ങി. രാവിലേ വാണിയന് രാമന്റെ വീട്ടില് ആദ്യം പശുവിനേയും കൊണ്ട് ചെന്നത് ഞാനായിരുന്നു. ആ നാട്ടുമ്പുറത്ത് പശുക്കളുടെ കൃത്രിമ ഗര്ഭോല്പാദനത്തിനു ഒരു വഴിയും ഇല്ലായിരുന്നു. മൃഗ ഡോക്ടര് ഒരു കേട്ടു കേള്വി മാത്രം. പിന്നെ പശുക്കളേ ചവിട്ടിക്കാന് ആകെ ഉള്ള ഒരു മാര്ഗ്ഗം രാമന്റെ വിത്തുകാള മാത്രം. രാമന്റെ വീട്ടില് എണ്ണയാട്ടുന്ന ചക്കുണ്ട്. രാവിലെ കടിയിളകിയ പശുക്കളേ ഭോഗിച്ചു സുഖിക്കുന്ന വിത്തുകാളയുടെ ആകെയുള്ള ജോലി ഉച്ചകഴിഞ്ഞ് ആ ചക്കും വലിച്ചു വട്ടം കറങ്ങുക എന്നതു മാത്രമായിരുനു. ആട്ടി കിട്ടുന്ന പിണ്ണാക്കിന്റെ സിംഹഭാഗവും രാമന് ഒതുക്കത്തില് മാറ്റും തന്റെ കാളക്കു വേണ്ടി. അങ്ങനെ രാമനും കുടുംബവും ആ കാളയുടെ അണ്ടിയുടെ ബലത്തില് ജീവിച്ചു പോന്നു. ഒരു ജോലിക്കാരനുണ്ട്, തമിഴന് മുത്തു. അവനാണു കാളയുടെ മേല്നോട്ടം.

ഇന്നത്തെ ടിപ്പ്…
പ്രിയപ്പെട്ടവരേ..ആധുനിക ലോകത്ത് സാങ്കെതിക വിദ്യ വര്‍ദ്ധിക്കുന്നു…പക്ഷേ അതിന്റെ അനന്തര ഫലങ്ങളും ഗുണവും ദോഷവുമായി സമൂഹത്തില്‍ നമുക്ക അത് ദര്‍ശിക്കാന്‍ കഴിയുന്നുണ്ട്.അല്ലേ? ഇവിടെ ഞാന്‍ പരയാന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് മൊബൈല്‍ ഫോണിന്റെ ദുരന്ത വശങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ്‌.പ്രത്യേകിച്ചും സ്ത്രീ ജനങ്ങള്‍..മിസ്സ്ഡ് കോളിന്റെ പുറകെ പോകാതിരിക്കുക..കൈവിട്ടു പൊകുന്നത് ജീവിതമാണ്‌…ഇനി വീഡിയോ ക്യാമറകള്‍..അത് മൊബൈലിലുള്ളതായാലും അല്ലേലും..നിങ്ങളുടെനഗ്നത ഒരിക്കലും ക്യാമറയ്ക്ക് കാണിച്ചുകൊടുക്കരുത്…

അത്എടുക്കുന്നത്ഭര്‍ത്താവായാലും..കാമുകനായാലും…ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടോ…അത്തരംവീഡിയോകളില്‍ പുരുഷന്‍ തന്റെ മുഖം കാണിക്കാറില്ല…അപ്പോള്‍..ആ ക്ലിപ്പുകള്‍ പിന്നീട് ജീവിതം തകര്‍ക്കുന്ന ബോംബുകളായിത്തീന്നേക്കാം…വികാരം വിവേകത്തെ കീഴടക്കുന്നത് ചില ചില്ലറ നിമിഷങ്ങളിലാണ്‌..പക്ഷേ വിവേകം വികാരത്തെ ആട്ടിയിരക്കുന്ന വേളകളില്‍ നമുക്ക് ജീവിതം കൈവിട്ടുപോയിരിക്കാം…ആയതിനാല്‍ എല്ലാ സുന്ദരികളും ശ്രദ്ധിക്കുക..ഉമ്മ..