നാടകനടി! (Nadaka Nadi!)

അമ്മക്ക് സമ്മതമായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണു ഞാന് കുഞ്ഞമ്മയുടെ വീട്ടിലെത്തിയത്. എനിക്കു ഒരു വയസ്സുള്ളപ്പോള് ഒരാളെ പ്രേമിച്ചു ഓടിപ്പോയതാണു കുഞ്ഞമ്മ. കുറച്ചുനാള് കഴിഞ്ഞപ്പോള് അയാള് ഉപേക്ഷിച്ചുപോയി. മുത്തച്ഛന് പക്ഷെ വീട്ടില് കഴിയുന്നു… അതൊക്കെ പഴയ കഥ. അന്നു ജീവിക്കാന് കുഞ്ഞമ്മ നടകത്തത്തില് അഭിനയിക്കാന് തുടങ്ങി. ഇടക്കൊക്കെ വീട്ടിലും വരും. പിന്നെ ഒരാളെ കണ്ടു വച്ചു.

ജോലിയൊന്നുമില്ലാത്ത ഒരു പാവത്താന്. അയാളാണു കുഞ്ഞമ്മയോടാപ്പം നാടക സമയത്തൊക്കെ ഒപ്പം പോകുന്നത്!. ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലും സ്ഥിതി മാറിയിരുന്നു. മുത്തച്ഛന് മരിച്ചപ്പോഴേക്കു അച്ഛന് വീട്ടില് വരാതായിരുന്നു.. അമ്മയുടെ തയ്യലും കുറച്ചു പച്ചക്കറിക്കൃഷിയുമൊക്കെയായി ഞങ്ങള് ജീവിതം തള്ളി നീക്കി. എന്റെ താഴെ പിള്ളേര് രണ്ടെണ്ണം -ഒരാണും ഒരു പെണ്ണും ഉണ്ട്. ഞാന് പത്തുവരെ പഠിച്ചു തോറ്റു നില്ക്കുമ്പോഴാണു കുഞ്ഞമ്മ എന്നെ കൂടെ കൊണ്ടു പോയി  നിര്ത്താമെന്ന കര്യം’ പറഞ്ഞത്.

കുഞ്ഞമ്മയുടെ വീട്ടില് ഞാന് ആദ്യമായല്ല വരുന്നത്. അമ്മയോടൊപ്പം പല പ്രാവശ്യം വന്നിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ ഒരിക്കിലും ഞങ്ങള് രാത്രി തങ്ങിയിട്ടില്ല. കുഞ്ഞമ്മയും നാട്ടിലെ വീട്ടില് വന്നു നില്ക്കാറു. ചിലപ്പോള് കുഞ്ഞമ്മയുടെ ഭര്ത്താവും വരും. അങ്ങോര്ക്കു കുഞ്ഞമ്മ്യയോ അമ്മയോ
വലിയ പ്രാധാന്യം കൊടുക്കാറില്ല. അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങളും അങ്ങനെതന്നെ. കൊടുക്കുന്നത് കഴിച്ചു അങ്ങോര് വരാന്തയില് പാ വിരിച്ചു കിടന്നുറങ്ങും.
രാഘവന് കൊച്ചച്ചന് എന്നാണു ഞങ്ങള് വിളിക്കാറെങ്കിലും അങ്ങനെ എടുത്തു വിളിക്കേണ്ട അടുത്ത’ സന്ദര്ഭങ്ങള് ഒന്നും ഉണ്ടാവാറില്ല. കുഞ്ഞമ്മയുടെ ആദ്യഭര്ത്താവിനെ ഞങ്ങളാരും കണ്ടിട്ടില്ല. അയാള് ഇപ്പോള് വേറെ ഒരുത്തിയുടെ കൂടെ ദൂരെ എവിടെയോ അന്നു താമസം. കുഞ്ഞമ്മയോടാപ്പം ഞാന് അവരുടെ വീട്ടിലെത്തിയ ദിവസം അയാള് തിണ്ണയില് ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അയാള് ചിരിച്ചു. അപ്പോള് കുഞ്ഞമ്മ പറഞ്ഞു:

”ദേ ചേട്ടാ ഇനി ഇവള് നമ്മുടെ കൂടയാ നില്ക്കുന്നെ”

അയാള് ചിരിച്ചു. ഞാനും ചെറുതായൊന്നു ചിരിച്ചെന്നു വരുത്തി.

അയാള് കുഞ്ഞമ്മയോടു പറഞ്ഞു:

” സാറു ഫോണ് ചെയതാരുന്നു. വരുമ്പം വിളിക്കണം എന്നു പറഞ്ഞു”
”ആങ്” എന്നു അലസമായി മൂളിക്കൊണ്ടു കുഞ്ഞമ്മ അകത്തേക്ക് പോയി. ഞാനും അവരെ അനുഗമിച്ചു. ഞങ്ങള് മുറിക്കുള്ളില് കയറി. കുഞ്ഞമ്മ വാതില് അടച്ചു. ഞാന് ചോദിച്ചു:
”ആരാ കഞ്ഞമ്മ സാറു?”

”അയാളിവിടുത്തെ ഒരു  ഗസ്റ്റാ. ഒരു ടീവീ സീരിയല് പിടിക്കാ ന്നടക്കുകയാ… ചെലപ്പൊ എനിക്കും നിനക്കുമെല്ലാം ഒരു റോളു കിട്ടും”’

ഇതും പറഞ്ഞു കുഞ്ഞമ്മ സാരിയഴിച്ചു സ്റ്റാന്ഡിലിട്ടു. അടിപ്പവാടയും ബ്ലവ്സും ധരിച്ചു നില്ക്കുന്ന കുഞ്ഞമ്മന്റണ്ട ഞാന് ഒന്നു നോക്കി. വയസ്സു മുപ്പത്താറു ആയെങ്കിലും ഒരു മുപ്പത് മുപ്പത്തിരണ്ടേ പറയൂ. അവര് ഒരു നയിറ്റിയുമെടുത്ത് കന്റളിമുറിയിലേക്കു കണ്ടഗ്മന്ഥ. ഞാന് എന്റെ ബാഗ് തുറന്നു എന്റെ നയിറ്റി വെളിയില് എടുത്തു. അവര് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോള് വസ്ത്രം മാറി പുറത്തുവന്നു. അപ്പോള് കുഞ്ഞമ്മ ഫോണ് വിളിച്ചുകൊണ്ട് നിക്കുന്നു… സംസാരം… രാഘവന് കൊച്ചച്ചന് ഇതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ലെന്നു തോന്നി. അല്ലെങ്കില് അങ്ങോര് ശ്രദ്ധിച്ചാല് തന്നെ എന്ത് എന്നൊരു ഭാവമാണു കുഞ്ഞമ്മക്ക്’.

ഫോണ് ചെയതു കഴിഞ്ഞപ്പോള് കുഞ്ഞമ്മ പ്രസന്നവതി ആയിരുന്നു. ചിരിച്ചു കൊണ്ട എന്നോടു പറഞ്ഞു:

”നിന്റെ ഭാഗ്യം’ ഞാന് പറഞ്ഞു. നീ ഡാന്സു പഠിച്ചാല് സിനിമക്കാരുടെ കൂടെ ബോംബേലെ പ്രോഗ്രാമിനു വിടാമെന്നു പറഞ്ഞു. സാറിന്റെ അടുത്ത ആളുകളാ അതു നടത്തുന്നെ. അവസരമൊത്തുവന്നാല്‍ ചെലപ്പോ ഗല്ഫുപ്രോഗ്രാമും കകിട്ടും കേട്ടോടീ?”

എനിക്കു വിശ്വസിക്കാന് കഴുഞ്ഞില്ല. എന്റെ മുഖം വാടിയതു കണ്ട കുഞ്ഞമ്മ ചോദിച്ചു :
”എന്താ ഇതുകുട്ടീ നിനക്കൊരു വാട്ടം?”  ഞാന് പറഞ്ഞു:

നാട്ടിലു സരസ്വതി ടീച്ചറിന്റെ അടുത്തു ഡാന്സിനു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നതാ. പിന്നെ നിര്ത്തി. ഇപ്പൊ കളിച്ചിട്ടു രണ്ടു വര്ഷമായി.”

”നീ എത്ര നാള്‍’ പോയി?”

” ഒരു കൊല്ലം”’

”കറച്ചെങ്കിലും ഓര്‍മ്മയില്ലേ?

”എല്ലാം മറന്നുപോയി”

”അപ്പൊ എളുപ്പമുണ്ട്. ഇവിടെ സരോജാക്കന്റെ ഡാന്സു ക്ലാസ്സുകളില് ചേരാം. അവരുടെ ക്ലാസ്സിന്റെ കാശെല്ലാം മൊടക്കിയതെല്ലാം സാറാ. രണ്ടു മാസം കഴിഞ്ഞാണ്‌ ബോംബെ പ്രോഗ്രാം. ഇപ്പോ മൂന്നാലു പെണ്പിള്ളാരെ അതിലു അക്കന്റെ സ്കൂളീന്നു എടുത്തിട്ടൊണ്ട്. ഭാഗ്യമൊണ്ടേ നിനക്കും പോകാം”’

അതുകേട്ടപ്പോള് എനിക്കു ഉത്സാഹമായി..  പിന്നെ കുഞ്ഞമ്മ പറഞ്ഞു:

”സിനിമക്കാരുടെ കൂട ഗ്രൂപ് ഡാന്സിനാ എടുക്കുന്നെ. നല്ല പൈസ കിട്ടും’. പിന്നെ നിന്നെ സാറിനു ഇഷ്ട്ടപെട്ടാല് നമ്മളു രക്ഷപ്പെട്ടു. അല്ലെങ്കില് തന്നെ അങ്ങോരു നമുക്കെല്ലാം ഒരു സഹായമാ”

അങ്ങനെ ഞാന് പിറ്റേന്നു തന്നെ സരോജാക്കന്റെ അടുത്തു ഡാന്സിനു ചേര്ന്നു. അവര് ഏതാണ്ടു നാല്പ്പതു വയസ്സായ ഒരു സ്രത്രീ ആയിരുന്നു. നന്നേ വെളുത്ത ശരീരം. വട്ടമുഖം. എന്നെ അടിമുടിയൊനു നോക്കിയിട്ടു അവര് കുഞ്ഞമ്മ്യയോടു പറഞ്ഞു:
”എന്റെ രാധാമണീ, (കുഞ്ഞമ്മയുടെ പേരു അതാണു) ഇത്രേം മൊഖപ്രസാദമൊള്ള ഈ പെണ്ണിനെ നീ ഇതുവരെ എന്താ കൊണ്ടുവരാത്തേ?”

കുഞ്ഞമ്മ പറഞ്ഞു: ”അവളു കൊച്ചല്ലാരുന്നോ അക്കാ?”

ഒരു ഡിസ്ക്ലെയ്മര്‍
അളിയന്മാരേ..അളിയിച്ചികളേ..ഇത് വേശ്യയുടെ ചാരിത്ര പ്രസംഗം എന്നു തോന്നിയേക്കാം..എന്നാലും കൊച്ചനിയന്മാരും അനിയത്തികളുമുണ്ടെങ്കില്‍ അവര്‍ക്കായി..ഒരു വാക്ക്..മക്കളേ..ഇതൊക്കെ ഭാവനയും സങ്കല്പ്പവും ചേര്‍ന്ന വെറും ലൈംഗിക സാഹിത്യം മാത്രം…ഇത് സത്യമാണെന്നു കരുതി…ഏടാകൂടങ്ങളില്‍ ചെന്നു ചാടരുത്…വായിക്കുക….അല്ലതെ ജീവിതത്തെ എടുത്ത് കോന്തന്മാരുടേയും കോന്തികളുടേയും കൂടെ കബഡി കളിക്കരുതേ..നിങ്ങളെക്കാത്ത് നല്ലൊരു ജീവിതം കാത്തിരിപ്പുണ്ട്..സദാചാരം തന്നെ ഏറ്റവും വലുത്..സംശയമില്ല..സോ… പൊന്നു മക്കളേ..ഉമ്മ…എല്ലാ അളിയന്‍സ് അളിയീസ്..പൊന്നുമ്മ…അഭിപ്രായങ്ങള്‍ അറിയിക്കുമല്ലോ…